بازنشستگی، کسری ناچیز از سالخوردگی سن بازنشستگی ۶۲، متوسط عمر ۶۶

توجه درخور به مقوله و مفهوم بازنشستگی، نه درحد یک یا چند مقاله ، یک یاچند رساله ، بلکه بسیار فراتر از آن چندین وچند جلد کتاب است.

موضوع بازنشستگی در ابعادی تاریخی - جهانی قابل بررسی است.

اساساً اهمیت و بذل توجه به "سال‌خوردگی" و "سال‌خوردگان‌" درجهان امروز ، به مرتبت بسیار بالائی نائل گردیده است.

شاید بتوان گفت که یکی از کشورهای پیشرو حامی سالخوردگان که در مراعات امور ( رفاهی ، درمانی ، ... وبه ویژه روحی وروانی ) بازنشستگی وبازنشستگان دردنیا حرف اول را می زند ، کشور سوئیس است.
ما در ایران در بسیاری از پارک‌ها شاهد تجمع بازنشستگان هستیم، این مشاهده در سوئیس مصداق ندارد. بازنشستگان هرصنفی کلوپ ها و پاتوق های خاص خود را دارند، در مراسم رسمی کشوری و سنتی هم صف مستقل خود را دارند.
روزنامه‌ها، مجلات و در فضای مجازی، امکانات پرشمار خود را دارند. نه تنها شهرها اساساً برای سالخوردگان و معلولان ساخته شده اند به طوری که می‌توان تمام شهر را با پای پیاده پیمود بدون این که به پله‌ای برخوردکنی، بلکه با واکر و ویلچیر به تمام امورات زندگی یومیه به راحتی می توان پرداخته شود بدون نیاز به همراه یا کمک کسی .چه بسیار سالخوردگانی که کماکان از وسیله نقلیه رایج یعنی دوچرخه استفاده می‌کنند. بیش از صدنوع دوچرخه برای هر وضعیتی از سنین و توانائی‌های‌ بدنی طراحی وساخته شده و می‌شود.
دوچرخه هائی هست که راکب آن می تواند به طور خوابیده ، به سهولت حرکت کند . طبیعی است درهروسیله نقلیه عمومی درون وبرون شهری برای سالخوردگان ومعلولان امکانات و مکان های مناسب درنظرگرفته شده است . وجود آسانسورها و پله برقی ها در خیابان ها امری عادی تلقی می شود، و جالب این که حتی با وجود آن‌ها اغلب میان سال‌ها و جوان‌ها از آن‌ها استفاده نمی کنند.

سالخوردگان درتمامی شؤون زندگی همچون کودکان از مزایای خاصی برخورداند، دندان پزشک ، چشم پزشک ، و انواع دکترهای جسمی وروحی تخصصی خاص خود رادارند.

حتی جالب است که در کتاب خانه‌ها طبقه ای هست که مطبوعات کاغذی عرضه می‌شوند و مشتری های پروپاقرص آن جا ، سالخوردگان هستند. در حالیکه عصاهای شان را به میزها تکیه داده اند و عینک های ذره بینی برچشم دارند، آنچنان به نشریات مورد علاقه شان چسبیده اند که انگار کدی به اسباب بازی‌اش!

دانشگاه‌ها ، آموزشگاه‌ها و بنگاه‌های مشورتی از وجود به غایت ارزشمند آنان حداکثر بهره‌برداری را می‌کنند .تلفیق تجارب سالخوردگان و توان جوانان ، معجزه آفرین است .

شاید جالب باشد که به این نکته توجه کنیم که چه بسا از آن جا که سالخوردگان می‌دانند گذر زمان چه بسیار از زیبائی های ظاهری جسمانی را از آن‌ها ربوده است، لذا ، بسیار به ندرت پیش می‌آید مثلاً در ساحل رودخانه‌ای (هرچند مکانی‌عمومی‌است ) قاطی جوانان شوند!

یکی از دل‌خوشی های سالخوردگان، گذران اوقات با نوه های شان است ، و با چه شوروشوق و بذل توجه ودقتی به این امر می‌پردازند و چه بسیار که حس مفیدتر بودن برای خانواده وجود آنان را سرشار ازسعادت می‌کند!

در کتاب خانه‌های سوئیس صدها جلد کتاب فقط درمورد سالخوردگی و سالخوردگان نوشته شده است، واین سوای فیلم هائی است که در سراسر دنیای مدرن عرضه می شوند .

... بله ... حقیقت دارد ... سرای سالمندان در جابجای هر شهر به وفور موجودند، همچون مهدکودک ها ، کودکستان ها ، مدارس ابتدائی و ... با امکانات بسیار . ... رستوران های مجهز ، تفرج گاه های زیبا ، پرستاران حرفه ایر، سرگرمی های بی انتها ، ...سالی یکی دوبار هم از آثارشان نمایشگاه برگزار می کنند ، کسانی هم هستند که داوطلبانه می آیند و به آنان انواع سرویس ها را می‌دهند.

به جراَت می‌توان گفت در سوئیس مسأله سالخوردگی حل شده است، بازنشستگی که بماند!

شاید نگاه دُرُست هم همین باشد. با بالا رفتن میانگین سن و افزایش سالخوردگان ، جامعه باید بتواند ، نه تنها شرایط رفاهی بلکه ورای آن همه گونه کرامت، حرمت و شؤون این طیف وسیع سرپرستان دیروزمان که به مرتبت والاتری هم نائل شده اند یعنی به علاوه پدربزرگ ها و مادربزرگ های فرزندان امروزمان هم شده اند را ، نه تنها محفوظ بلکه ارتقاء و اعتلاء دهد.