اعتراض برخی از فعالان صنایع دستی به هزینه های بالای نمایشگاه صنایع دستی و گردشگری

به گزارش بازارکار در این نامه خطاب به وزیر آمده است؛ جناب آقای ضرغامی وزیر میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری با کدام توجیه و طبق کدام بند و تبصره بیشتر نمایشگاه‌های وزارت میراث از جمله گردشگری و صنایع دستی به یک شرکت واگذار میگردد؟ این شرکت بر اساس کدام منطق و محاسبه، غرفه‌های نمایشگاه ملی صنایع دستی را قیمت گذاری نموده، و اداره کل بازرگانی که می‌باید حامی صنعتگران و هنرمندان صنایع دستی باشد چگونه زیر بار اینگونه نرخ گذاری‌ها رفته است.

اگر هدف از برگزاری نمایشگاه کمک به استمرار تولید و ارتقائ شرایط معیشتی تولیدکنندگان این حوزه باشد هرگز با اینگونه اقدامات محقق نمیگردد. __با توجه به اعلام خود سازمان توسعه تجارت و دفتر نمایشگاه‌های بین المللی قیمت سالن‌های نمایشگاهی در چند سطح قیمت گذاری شده و تعدادی از سالن‌ها نسبت به یکدیگر رقم کمتری را برای اجاره دارند و چگونه است که همه سالن‌ها با یک قیمت در اختیار هنرمندان قرار میگیرد؟ _وظیفه معاونت صنایع دستی که حمایت از هنرمندان میباشد چه زمانی محقق میگردد؟

_چرا وزیر با رایزنی درون دولت فضای نمایشگاهی را به صورت رایگان برای هنرمندان صنایع دستی فراهم نمیسازد؟ قطعا با کم لطفی‌هایی که به این شکل در حق هنرمندان صنایع دستی صورت میپذیرد نشاندهنده بی علاقه گی وزیر میراث و معاون صنایع دستی را به این حوزه نشان میدهد. قطعا درک این مطلب نیازمند محاسبات بسیار پیچیده و خاص نمی‌باشد؛ غرفه ۱۲ متری به مدت چهار روز دوازده میلیون تومان. -مالیات بر ارزش افزوده ۱ میلیون تومان-هزینه حمل بار از مبدأ تا مقصد و بلعکس ۲ میلیون (هزینه نقل و انتقال داخل خود نمایشگاه بین المللی توسط چرخ دستی‌ها به کنار) -هزینه خورد و خوراک برای چهار روز ۲ میلیون-هزینه اقامت هنرمندان که از استان‌های دیگر در این نمایشگاه شرکت خواهند کرد برای چهار روز حداقل ۲ میلیونمجموع این هزینه‌ها حدود ۲۰ میلیون تومان خواهد بود، در صورتیکه سود خالص فروش را در بهترین حالت ۲۵٪ در نظر بگیریم، غرفه دار در صورتیکه ۸۰ میلیون تومان فروش داشته باشد تنها خواهد توانست هزینه هایش را پوشش دهد. _حال با توجه به این مطلب که غالب تولیدات با تیراژ بالا را محصولات ارزان قیمت تشکیل می‌دهند دستیابی به چنین فروشی دور از ذهن می‌نماید.

_دو سوی چنین معادله‌ای هرگز برابر نبوده و صرفا فرآیندی یک سویه و تنها منافع شرکت برگزارکننده را تامین می‌نماید، _متاسفانه برگزاری بی برنامه نمایشگاه‌های صنایع دستی بدین شکل بیشتر برای رفع تکلیف توسط معاونت صنایع دستی تبدیل شدهلذا استمرار این فرآیند نامتوازن نیازمند ورود مراجع ذیصلاح میباشد.

جمعی از فعالین صنایع دستی کشور