جوشکاری زیر آب؛ چرا این تخصص، «خطرناک‌ترین» شغل دنیا است

جوزف پورویس، غواص اعماق دریا و جوشکار کهنه کار زیر آب، می‌گوید: «ما با کار سختی که در آن زیر انجام می‌دهیم، دنیای بیرون از آب را سرپا نگه می‌داریم. من واقعاً مفتخرم که برای شش سال بسیار سخت بخشی از آن دنیای هیجان انگیز بودم.»
به گزارش فرادید؛ در حالی که خطرات جوشکاری زیر آب سال‌هاست که توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است، اخیراً در فضای مجازی در آمریکا یک شوخی خاص رایج شده که در آن بچه‌ها با وانمود کردن به پذیرفتن شغل جوشکار زیر آب، سر به سر خانوادۀ خودشان می‌گذارند.
کانال عصر ایران در تلگرام
اما جوشکاری در زیر آب به دلیل چندین عامل پیچیده و خطرناک، مطمئناً شهرت خود به عنوان یک شغل بسیار خطرنماک را حفظ خواهد کرد.
جوشکاری زیر آب چیست؟
غواصان با تجهیزات ویژه‌ای که برای مقاومت در برابر محیط چالش برانگیز اعماق دریا طراحی شده‌اند وارد اقیانوس می‌شوند. آنها با پوشیدن انواع لباس‌های ضخیم، از قایق بیرون می‌پرند، در حالیکه کلاه ایمنی با سیستم‌های ارتباطی داخلی را روی سر دارند تا بتوانند با تیم خود در بالای سطح ارتباط برقرار کنند.
بسته به عمق و مدت زمانی که قرار است کار کنند، آنها روش‌های مختلفی برای پایین رفتن دارند.

پورویس می‌گوید: «برای کار در یک سکوی نفتی، اولین غواص به معنای واقعی کلمه باید در سکوی زیر آب یک جور کوهنوردی رو به پایین انجام دهد و همراه با خودش یک طناب ضخیم نیم اینچی را از قایق به محل کار برساند تا بقیه بتوانند با استفاده از آن پایین بروند».
پورویس ادامه می‌دهد: «حتی برخی از بهترین غواصان ورزشی ممکن است به طور کامل در زیر آب گم شوند. «اگر مسیر را اشتباه بپیچید و فراموش کنید که به کدام سمت رفته‌اید، دیگر نمی‌توانید متوجه شوید که کدام سمت چپ یا راست یا بالا یا پایین است».
منبع اکسیژن این غواصان با مخزن غواصی معمولی یا کپسول اکسیژن متفاوت است و بیشتر شبیه یک بند ناف است. یعنی یک شیلنگ هوا را از کشتی در سطح دریا به  غواص می‌رساند، مانند فضانوردی که روی ماه قدم می‌زند و به یک سفینه فضایی متصل است. این غواصان همراه با خودشان الکترودها و مشعل‌هایی دارند که به طور خاص برای بازرسی و تعمیرات زیر امواج طراحی شده‌اند.
علاوه بر این‌ها کار کردن در زیر آب چالش‌های بی‌شماری را به همراه دارد که نیاز به تخصص دارند. مثلا مانند هر غواصی، افزایش فشار آب، اگر به درستی مدیریت نشود، می‌تواند منجر به مشکلات فیزیولوژیکی جدی مانند بیهوشی شود.
مسئلۀ دیدِ اندک، چالش‌های پیش روی جوشکاران زیر آب را تشدید می‌کند، زیرا آن‌ها اغلب خود را در آب‌هایی تاریک و کدر با نور محدود خورشید کار می‌یابند. این وضوح کاهش یافته، شناسایی خطرات یا موانع بالقوه را چالش برانگیز می‌کند؛ در واقع برخی از غواصان حتی چشمان خود را هنگام جوشکاری بسته نگه می‌دارند تا آرام بمانند و اجازه می‌دهند کار تعمیر صرفاً با هدایت احساسشان انجام شود.
پورویس می‌گوید: «آب آنقدر تیره است که اگر بخواهید چیزی را ببینید صرفاً انرژی خود را تلف می‌کنید. بسیاری از اوقات، اینجا کاملا سیاه است و همۀ کار بر اساس احساس انجام می‌شود».
برق‌گرفتگی در زیر آب نیز یک تهدید جدی است زیرا جریان الکتریکی می‌تواند از آب عبور کند. به علاوه جوشکاری در دمای بسیار بالا (10000 درجه فارنهایت و بالاتر) باعث جدا شدن مولکول های آب هیدروژن و اکسیژن می شود که اگر نسبت هیدروژن به اکسیژن به حد معینی برسد، انفجارهای جزئی و بزرگ ممکن است رخ دهند.
برای کاهش این خطرات، جوشکاران زیر آب به آموزش گسترده، تجهیزات تخصصی، ارتباط مداوم با افراد بالای سطح و ابزارهای جوشکاری مناسب تکیه می‌کنند.
پورویس می‌گوید، اما به هر حال ترس بخشی از این فرآیندی است که گاهی ممکن است حتی تا ده ساعت طول بکشد.
او می گوید: ترسیدن طبیعی است و اگر غواصی بگوید که نترسیده است، دروغ می گوید. «شما باید در حین کار با جریان‌های آب مبارزه کنید، و اکثر غواصان معمولا یک یا دو انگشت را به دلیل برخورد یک قطعه از دست داده‌اند».
جوشکاری زیر آب ممکن است همیشه کاری باشد که انسان‌ها (و نه ماشین‌ها) برای انجام آن لازم باشند زیرا این کار بسیار پیچیده است. کوین پیترز، جوشکار زیر آب و مدیر خدمات زیست محیطی می‌گوید: «این یک هنر است. شما واقعا باید در آن مهارت و ممارست و هماهنگی داشته باشید، به همان شیوه‌ای که یک نقاش یا موسیقیدان باید داشته باشد».
این حرفه توسط تعدادی از بخش‌ها استفاده می‌شود، از شرکت‌های نفتی ساخت سکوهای دریایی گرفته تا کشتی سازانی که تعمیرات زیر آب را انجام می دهند. این روش به عنوان یک جایگزین برتر برای بردن قایق‌ها به لنگرگاه خشک پدید آمده است؛ این روش در زمان و منابع صرفه‌جویی می‌کند و در عین حال تعمیرات کارآمد را تضمین می‌کند.
جوشکاری زیر آب که در صنایع نفت و گاز بسیار مهم است، زیرساخت‌های کشتی‌های بزرگ، راکتورهای هسته‌ای، خطوط لوله و سکوهای نفتی فراساحلی را حفظ می‌کند.