اشتغال جوانان در روستاهای گیلان با ترویج و توسعه صنایع دستی

به گزارش بازارکار، محمدرضا امیری‌نژاد با بیان اینکه از دیرباز تا کنون و شاید از ابتدای خلقت و قدرت یافتن دستان بشر، آنجا که انسان برای زیستن به نبرد با طبیعت سرکش ناگزیر شد، هر وسیله‌ای را برای نیل به مقصود خود کارآمد و مورد استفاده قرار دهد به طوری که این وسایل در زمره صنایع‌دستی قلمداد می شود و در واقع می‌توان گفت عمر صنایع‌دستی به درازای خلقت و عمر بشر بر روی زمین است.

وی افزود: دست افزارهای سنگی، چوبی، استخوانی، ظروف سفالی و فراتر از آن ابزار و ادوات فلزی رزم، زیورآلات و پاپوش‌های مختلف در حقیقت صنایع‌دستی دوره‌های مختلف بوده و فارغ از دسته بندی‌های کنونی، می‌توان به درستی اظهار کرد که همه ساخته‌های بشر در دوران‌های گذشته و حتی نه چندان دور در جرگه صنایع‌دستی قرار می‌گیرند.

امیری‌نژاد ادامه داد: هم اکنون با چالش‌های فراوان، چه بسا برخی از رشته‌های صنایع‌دستی تا مرز انحطاط و انقراض پیش رفته، اما با لجاجت و سرسختی‌های تحسین برانگیز، تا پای جان مقاومت را سرلوحه اقدامات خود قرار داده و در نهایت سینه به سینه و از نسلی به نسلی دیگر انتقال یافته و به حیات خویش ادامه داده است، حال بماند که در این میان بی گمان بوده اند رشته‌هایی که غبار فراموشی پیکرشان را فراگرفته و البته اگر چه دست‌یابی بر فنون و هنر مذکور و احیای رشته‌های احتمالی منسوخ شده دشوار به نظر می‌رسد، لیکن با همت و اشتیاق وافر هنرمندان و استادکاران و مهیا کردن زمینه های پژوهشی لازم این مهم، دور از دسترس نخواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: تاریخ در حوزه صنایع‌دستی از آن حکایت دارد که علیرغم توجه به هنر صنایع‌دستی، با پیشرفت علوم و فنون و تکنولوژی‌های مدرن در هر مرحله از جمله انقلاب صنعتی، صنایع‌دستی به مرور جای خود را به صنایع ماشینی سپرد و در این میان عرصه به شدت بر هنر صنایع‌دستی تنگ آمد، تولید فراوان ناشی از به خدمت گرفتن ماشین‌آلات، قیمت تمام شده اغلب محصولات را پایین آورده و با استقبال مصرف‌کنندگان از این نوع محصولات، عرضه اندام و جولان برای محصولات هنرمندان چیره دست میسر نشد.

به موازات ورود ماشین آلات در تولید محصولات مشابه صنایع‌دستی، کیفیت و ظرافت، دو عنصر تعیین کننده برای انتخاب مشتریان بوده است که در این رقابت، دست و هنر صنایع‌دستی گوی سبقت را از تکنولوژی ربوده و در مجموع یک گام جلوتر از آن قرار گرفته است.

معان میراث‌فرهنگی استان گیلان گفت: اینک با اقداماتی چند از سوی متولی صنایع‌دستی کشور (وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی) و هنرمندان و علاقه‌مندان به حوزه صنایع‌دستی، بسیاری از رشته‌های صنایع‌دستی رو به افول احیا شده و مهارت‌های آن نیز در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

وی افزود: تخصیص اعتبار برای آموزش صنایع‌دستی و بخصوص رشته‌های در معرض خطر، اعطای تسهیلات ارزان قیمت انفرادی و کارگاهی، بیمه هنرمندان صنایع‌دستی، ایجاد بازارچه های موقت و دائمی استانی و ملی، زمینه لازم به منظور شرکت فعال هنرمندان در نمایشگاه های منطقه‌ای و بین المللی از جمله اقداماتی است که در سال‌های اخیر برای رونق صنایع‌دستی از سوی وزارتخانه متبوع انجام شده است.

امیری نزاد تصریح کرد: از دیگر سو نباید از نظر دور داشت که استقبال مردم و فرزندان علاقه مند استادکاران مزید بر علت است تا در کنار برنامه‌های دولت دریچه‌ای تاثیرگذار برای حفظ، احیا و گسترش صنایع‌دستی در نقاط مختلف کشور ایجاد و بر رونق رشته‌های متنوع افزوده شود.

وی گفت: امروز بنا به فراخور، ذائقه مردم ایران و بلکه مردمان سایر کشورهای جهان به خرید و نگهداری محصولات صنایع دستی ممتاز و منحصر به فرد بوده و لذا از آنجایی که به نوعی سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هم سنخ و با هم پوشانی مکمل یکدیگر هستند، ضرورت برنامه‌ریزی متمرکز در راستای تعالی و رونق صنایع‌دستی بسیار ضروری است، به این معنا که چرخه و زنجیره این هنر از تولید تا بازار مصرف باید مورد عنایت متولیان و مسئولان امر قرار گیرد.

معان میراث‌فرهنگی استان گیلان ادامه داد: صنایع‌دستی به واقع در زمره مشاغل خانگی سودآور می‌تواند علاقه‌مندان بسیاری را نیز به سوی خود جلب کند. ترویج و توسعه صنایع‌دستی در روستاها و شهرهای کوچک و بزرگ به عنوان شغل دوم و حتی اول با توجه به درآمدزایی و سهم آن در اقتصاد خانوارها می تواند بخش قابل توجهی از اشتغال جوانان را فراهم کند و در کنار آن زمینه های لازم برای تولید، همچون بیمه هنرمندان، اعطای تسهیلات، تبلیغات و امکان عرضه بدون دغدغه در بازار فروش و به ویژه صادرات به خارج از کشور اقداماتی است که می‌تواند علاوه بر جلوگیری از انقراض و منسوخ شدن صنایع‌دستی، موجبات رشد و توسعه صنایع‌دستی و اقتصاد خانوارها را فراهم کند.

وی تصریح کرد: اکنون با آنچه بیان شد وزارت میراث‌فرهنگی بنابر وظایف ذاتی، میراث‌دار فرهنگ و تمدنی است که با خلاقیت و نبوغ نیاکانی هنرمند بوجود آمده که نه تنها حفظ و احیا بلکه ارتقا و انتقال به نسل آینده برای وزارتخانه فرض است و اگر چه بنظر می‌رسد تا رسیدن به سرمنزل مقصود راهی بس طولانی و طاقت فرسا در پیش داریم اما به استناد شواهد، برنامه‌ها و اقدامات انجام شده، با تشخیص راه درست از بیراهه ها دست یازیدن به مقصود و مطلوب دور از انتظار نخواهد بود.