عوامل موثر در پرورش روحیه کارآفرینی در دانش آموزان

ارتباط میان مدارس و بخش خصوصی، امکان به ‌روزرسانی برنامه‌های درسی و آموزشی را فراهم می ‌کند. شرکت‌ ها و سازمان‌های صنعتی با ارائه بازخورد در باره نیازهای روز بازار کار، کمک می ‌کنند تا محتوای آموزشی مدارس متناسب با مهارت‌ های مورد نیاز روز باشد. همچنین این ارتباط، امکان برگزاری کارگاه‌های آموزشی تخصصی، برنامه‌ های کاربردی و بازدید های صنعتی را فراهم می‌ کند که در بهبود کیفیت آموزش بسیار موثر است. 
به عبارت دیگر، ارتباط مدارس با اصناف و شرکت ‌ها به دانش آموزان کمک می ‌کند تا با محیط واقعی کسب و کار آشنا شوند. این آشنایی، آنها را در انتخاب رشته و حرفه مورد علاقه آینده کمک کننده است .این امر باعث می شود تا بهتر درک کنند که چه مهارت‌ هایی در بازار کار مورد نیاز است. همچنین این تعامل، زمینه فرصت‌ های کارآموزی و کارورزی را برای دانش آموزان فراهم می‌کند که به افزایش تجربه عملی آنها در محیط واقعی کار می‌انجامد.
ارتباط میان مدارس و بخش خصوصی، امکان ایجاد موقعیت‌های یادگیری مبتنی بر حل مسئله و طراحی محصول را فراهم می‌کند. 
دانش آموزان با حضور در محیط ‌های واقعی کسب و کار، می ‌توانند مسائل و چالش‌های موجود را شناسایی کرده و برای حل آنها راه ‌حل‌های خلاقانه ارائه دهند. 
 این امر به پرورش روحیه کارآفرینی در آنها کمک می ‌کند و زمینه را برای ظهور ایده‌های نوآورانه و کسب و کارهای جدید فراهم می‌سازد. 
مازاد بر اینکه ارتباط مدارس با بخش خصوصی، به دانش آموزان کمک می ‌کند تا با شرکت ‌ها و سازمان‌های مرتبط با رشته تحصیلی خود آشنا شده و از فرصت‌های شغلی موجود در آنها مطلع شوند. همچنین این تعامل، زمینه را برای عقد قرارداد همکاری میان شرکت‌ها و مدارس فراهم می‌آورد که می‌تواند به استخدام دانش آموزان و فارغ‌التحصیلان در آن مجموعه‌ ها بینجامد.
بسیاری از والدین به دنبال افزایش اعتماد به نفس فرزندانشان هستند. تجربه کار در محیط‌های واقعی کسب و کار و ارتباط با متخصصان و صاحبان مشاغل مختلف، به دانش آموزان کمک می‌کند تا روحیه اعتماد به نفس و خودباوری خود را تقویت کنند. این امر آنها را در انتخاب مسیر شغلی مناسب و تصمیم‌گیری در باره آینده شغلی خود یاری می‌دهد و باعث می‌شود تا با انگیزه بیشتری به ادامه تحصیل و پیشرفت در حرفه آینده خود بپردازند. تقویت هر چه بیشتر این فرایند، به همسویی آموزش با نیازهای واقعی جامعه کمک می‌کند. دانشگاه‌ها و مدارس با دریافت بازخورد مستقیم از شرکت‌ها و سازمان‌های صنعتی در باره مهارت‌های مورد نیاز، می‌توانند برنامه‌های درسی و آموزشی خود را به نحوی بازطراحی کنند که آنها را با نیازهای واقعی بازار کار همسو کنند.
سال هاست که بسیاری از کشورهای توسعه یافته دریافته اند که پیوند مدارس با اصناف و بخش خصوصی، در راستای آماده‌سازی نیروی انسانی متخصص و کارآمد برای آینده کشور اهمیت زیادی دارد و می تواند راهگشای مشکل اشتغال نیروی انسانی در سال های آتی کشورها باشد.

* فاطمه یحیایی، تفاهم