اندازه‌گیری پیشرفت در زمینه حقوق كار

شاخص ۸.۸.۲ اهداف توسعه پایدارسازمان ملل متحد، وضعیت آزادی تشکل و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه‌زنی جمعی را روشن کرده است.
با وجود تعهدات گسترده برای حمایت از حقوق کار، تخلفاتی مانند تلافی‌جویی برای حق تشکل یا محدودیت در چانه‌زنی جمعی همچنان رایج است. اینها چیزی بیش از تخلفات قانونی بوده و دربرگیرنده موانع ساختاری برای کار شایسته، عدالت اجتماعی و رشد اقتصادی فراگیر می باشند.
پیگیری چگونگی رعایت این حقوق توسط کشورها به منظور حمایت از حقوق بنیادین کار، ارتقای پاسخگویی و تضمین پیشرفت به سوی مدیریت مؤثر و فراگیر، کاری ضروری به حساب می آید. به عنوان بخشی از هدف ۸.۸، از مجموعه اهداف توسعه پایدار (SDGs) که هدف آن حمایت از حقوق کار و ارتقای محیط‌های کاری ایمن و مطمئن برای همه کارگران است، شاخص ۸.۸.۲ معرفی شده است.
این شاخص، میزان رعایت دو مقاوله نامه بنیادین سازمان بین‌المللی کار (ILO) در سطح کشور را اندازه‌گیری می‌کند: مقاوله نامه شماره ۸۷ در مورد آزادی انجمن و حمایت از حق تشکل (۱۹۴۸) و مقاوله نامه شماره ۹۸ در مورد حق تشکل و چانه زنی جمعی (1949).
 اصول آزادی انجمن و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه‌زنی جمعی (FACB)، مدت‌هاست که برای مبانی و دستور کار هنجاری سازمان بین‌المللی کار ضروری بوده‌اند. حقوق مربوط به "اصول آزادی انجمن و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه‌زنی جمعی (FACB)"، به عنوان حقوق بشر و سنگ بنای دموکراسی، در توانمندسازی کارفرمایان و کارگران برای ایجاد ارتباط حیاتی بوده و پایه و اساسی را بنا می‌کنند که کارفرمایان، سازمان‌های کارفرمایی و اتحادیه‌های کارگری می‌توانند بر اساس آن در مدیریت مؤثر و فراگیر کار مشارکت کنند.
 این حقوق و شرایط توانمندساز، اهمیت ویژه‌ای در دستیابی به عدالت اجتماعی و کار شایسته داشته و نقشی بنیادین را در تحقق بسیاری از اهداف توسعه پایدار، از جمله اهداف ۸ (کار شایسته)، ۱۰ (کاهش نابرابری‌ها) و ۱۶ (صلح، عدالت و نهادهای قوی) ایفاء می نمایند.
 
میزان رعایت حقوق مربوط به "اصول آزادی انجمن و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه‌زنی جمعی (FACB) " چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟
شاخص 8.8.2اهداف توسعه پایدار،  بر اساس کدگذاری گزارش‌های منتخب تولید شده توسط سیستم نظارتی منحصر به فرد سازمان بین‌المللی کار و همچنین قوانین ملی برای کشورهایی است که یک یا هر دو مقاوله نامه ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار را تصویب نکرده‌اند. روش‌شناسی اساسی بر اساس سه فرضیه کلیدی است: اعتبار تعریفی، تکرارپذیری و شفافیت.
 این شاخص از طریق کدگذاری دقیق موارد عدم رعایت، شناسایی شده توسط نهادهای نظارتی سازمان بین‌المللی کار، ابزاری مهم در شفاف‌سازی و تعمیق درک تخلفات موجود در قانون و عمل و همچنین روندهای مرتبط در طول زمان به حساب می آید. این شاخص بین ۰ تا ۱۰ متغیر است، که ۰ بهترین امتیاز ممکن  بوده و نشان دهنده سطوح بالاتر رعایت حقوق مربوط به "اصول آزادی انجمن و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه‌زنی جمعی (FACB) " است و ۱۰ نیز بدترین امتیاز بوده و نشان دهنده سطوح پایین‌تر رعایت این حقوق می باشد.
 این شاخص سالانه برای همه کشورهای عضو سازمان بین‌المللی کار، که در حال حاضر ۱۸۷ کشور هستند، گزارش می‌شود. با توجه به اینکه مبانی آماری این شاخص، منابع متنی سازمان بین‌المللی کار بوده که خود مبتنی بر اطلاعات ارائه شده توسط دولت‌ها و سازمان‌های کارگری و کارفرمایی هستند، جمع‌آوری داده‌ها و گزارش های مربوط به این شاخص توسط سازمان بین‌المللی کار انجام می‌شود، درست برخلاف اکثر شاخص‌های دیگر اهداف توسعه پایدار که توسط خود کشورها انجام می‌شوند.
 
این داده‌ها چه چیزی را در مورد سطح رعایت حقوق حقوق مربوط به "اصول آزادی انجمن و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه‌زنی جمعی (FACB) " نشان می‌دهند؟
میانگین جهانی شاخص هدف 8.8.2 توسعه پایدار، که بر اساس برآوردهای نیروی کار سازمان بین‌المللی کار وزن‌دهی شده است، در سال 2023 به 4.86 رسیده است که نشان‌دهنده کاهش قابل توجه (7.0 درصدی) از سال 2015 می باشد که در آن زمان 4.54 بوده است.
سازمان بین‌المللی کار (ILO) میانگین‌های وزنی جهانی و منطقه‌ای را به سازمان ملل ارائه می‌دهد. میانگین وزنی، تغییرات در نقض حقوق FACB را با در نظر گرفتن اندازه نیروی کار تحت تأثیر این نقض‌ها، بهتر نشان داده و وزن بیشتری را به کشورهای بزرگتر می‌دهد. با این حال، میانگین ساده و بدون وزن می‌تواند تصویر بهتری از روندها، با توجه به تعداد و شدت نقض‌ها ارائه دهد.
 با نگاهی به میانگین‌های وزنی، در حالی که مقدار میانگین وزنی جهانی از سال 2022 تا 2023 تنها 0.03 کاهش یافته است (در مقایسه با تغییر 0.29 از سال 2021 تا 2022)، مشاهده می کنیم که این موضوع بیشتر به دلیل تغییر کم یا عدم تغییر نمرات در کشورهایی با بزرگترین نیروهای کار (به ویژه چین، هند و اندونزی) بوده است. با این حال، کاهش در میانگین ساده و بدون وزن، نه تنها از سال 2020 ثابت‌تر بوده است، بلکه از سال 2022 تا 2023 (0.12) بیشتر از سال 2021 تا 2022 (0.07) بوده است.
 روش دیگر برای بررسی روند حقوق FACB این است که از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، احترام به این حقوق در نزدیک به ۴۰ درصد از کشورهای عضو سازمان بین‌المللی کار بدتر شده است، در حالی که تنها در ۱۵ درصد از آنها بهبود یافته است.