تازه ها
رویداد فانونس؛
دیوار بلند میان آموزش عمومی تا بازار کار
سرانجام پس از پیگیری های مستمر، بخش خصوصی و دولتی پشت یک میز نشستند تا از دغدغه برای تربیت نیروی انسانی ماهر سخن بگویند، از چالش های حوزه آموزش انتقاد کنند و به ارائه راهکارهایی برای خروج از دور باطل آموزش بدون مهارت بپردازند.
به گزارش بازارکار از ایرنا، در صبح یک روز تابستانی، جمعی از فعالان اقتصادی و آموزشی کشور در اتاق بازرگانی ایران دور هم جمع شدند تا در نخستین نشست از سلسله رویدادهای «فانوس»، درباره راه‌های پرورش نیروی کار ماهر در ایران گفتگو کنند؛ نشستی که به همت دبیرخانه مرکز ملی توسعه مهارت در ساختمان اتاق بازرگانی ایران برگزار شد و چهره‌های تاثیرگذاری را با یک دغدغه مشترک کنار هم نشاند: مهارت‌آموزی.
لزوم بازنگری در الگوهای آموزش عمومی و عالی
عیسی منصوری رئیس مرکز پژوهش‌های اتاق ایران، نخستین شخصی بود که سخن گفت و به تشریح تجربیات جهانی پرداخت: کشورهای مختلف هرکدام شیوه خاصی برای آموزش دارند؛ بعضی‌ها بر آموزش عمومی و شالوده‌ای اصرار دارند و بعضی‌ها سراغ آموزش تخصصی می‌روند. ما اما، بیشتر تمرکزمان روی آموزش‌های عمومی و عالی است، آن هم بدون توجه کافی به نیازهای مهارتی.
اشاره منصوری به بودجه‌های کم بخش مهارت‌آموزی هم تلنگری بود تا آنجا که تاکید کرد: بودجه مهارت‌آموزی هر ساله محدود است و این نشان می‌دهد که نظام آموزشی ما به مسئله مهارت‌آموزی آنطور که باید اهمیت نمی‌دهد.
وی ضرورت هماهنگی بیشتر میان نظام آموزشی و بازار کار را گوشزد کرد و همکاری تازه بین سازمان فنی‌وحرفه‌ای و اتاق ایران را مهم‌ترین اقدام در همین راستا دانست.
یک دست صدا ندارد
غلامحسین محمدی، رئیس سازمان فنی‌وحرفه‌ای کشور در ادامه جلسه با صدای محکم و جدی از نیاز به نوآوری گفت و اعتراف کرد: تا دیروز فکر می‌کردیم هر سازمانی باید بار خودش را بردارد. اما امروز می‌فهمیم تربیت نیروی کار ماهر، به تنهایی امکان پذیر نیست، همانطور که آقای میدری موضوع برداشتن دیوارها را مطرح کرد تا بتوان با مشارکت جامعه و گروه های مختلف برای انجام این مسئولیت گام برداشت.
آمار وی نگران‌کننده بود: از هر دو کارجو، فقط یکی مهارت کافی دارد. از هر ده کارگر، شش نفرشان نیازمند ارتقای مهارت‌اند.
محمدی مشارکت بخش خصوصی را عاملی سرنوشت‌ساز در تحول آموزش مهارتی دانست و به ایجاد شبکه‌ای ۱۳۰ مرکز آموزشی در قالب مرکز ملی توسعه مهارت اشاره کرد؛ شبکه‌ای که امید می‌رود با گسترش آن، گره فرسوده بازار کار باز شود.
مهارت، پاشنه آشیل نیروی کار
پیام باقری، نایب‌رئیس اتاق بازرگانی ایران نیز در این نشست حضور داشت و مهارت را مهم‌ترین حلقه زنجیره اشتغال دانست و مهار آموزی را یک موضوع ملی و کلیدی برای آینده اشتغال کشور برشمرد.
باقری تاکید کرد: باید مهارت را وارد گفتمان ملی کنیم. این همان کلیدی است که می‌تواند بهره‌وری و استفاده بهینه از نیروی انسانی را تضمین کند.
ویی با اشاره به اهمیت هم‌سویی آموزش‌ها با بازار کار، پیشنهاد داد: تجربیات گذشته کنار گذاشته شود و آموزش‌ها با هدف و نقشه راه روشن ادامه پیدا کند. او بر استفاده از ظرفیت بخش خصوصی و آموزش هدفمند تأکید ویژه داشت؛ معتقد بود بدون مشارکت بخش خصوصی، راه به جایی نمی‌بریم.
باقری از تفاهم‌نامه‌ای صحبت کرد که سال پیش میان اتاق ایران و سازمان فنی‌وحرفه‌ای امضا شد و نقطه آغاز همکاری جدیدی برای توسعه مهارت‌آموزی در کشور بود.
نایب‌رئیس اتاق بازرگانی ایرانی گفت: جوانان سرمایه اصلی کشور هستند اما تا وقتی مهارت نداشته باشند، این سرمایه بالفعل نمی‌شود.
آموزشی که نیروی کار تربیت نمی کند
نوبت به احمد آقامحمدی سرپرست دفتر آموزش دوره دوم متوسطه فنی، حرفه‌ای و کاردانش وزارت آموزش و پرورش رسید و از آموزش هایی سخن گفت که از مهارت آموزی فاصله دارد، هنرستان را خلوت تر کرده است و نیروی کار ماهر به جامعه تحویل نمی دهد.
وی از ماموریت جدید این وزارتخانه گفت و افزود: باید تعداد دانش‌آموزان دوره کاردانش را بالا ببریم. حالا ۴۳درصد دانش‌آموزان متوسطه، هنرستانی‌اند.
آقامحمدی تصریح کرد: هنوز جای کار بسیاری باقی مانده؛ باید مدل آموزش‌های مهارتی بر اساس نیاز هر منطقه طراحی شود تا آموزش‌ها به‌طور واقعی دانش‌آموزان را برای ورود به بازار آماده کند.
سرپرست دفتر آموزش دوره دوم متوسطه فنی، حرفه‌ای و کاردانش وزارت آموزش و پرورش بر بازنگری رشته‌های تحصیلی با توجه به نقشه شغلی هر استان تاکید کرد و افزود: نوع آموزش‌ها و حتی شیوه ارزشیابی باید طوری تعریف شود که دانش‌آموزان برای ورود به محیط کار، آماده و توانمند شوند.
این نشست که نخستبن جلسه فانوس بود، عنوان قانوس اول را به دوش می کشید، تشبیهی به فانوس هایی که باید روشنگر مسیر تربیت نیروی کار باشند و به دغدغه مهارت‌آموزی و امید به آغاز دورانی تازه در توسعه نیروی کار ماهر پرداخت؛ راهی طولانی که به همدلی، برنامه و جسارت برای بازنگری‌های بزرگ نیاز دارد.
ارسال نظرات