سازمان بین‌المللی كار و سازمان بین‌المللی بستر دریا، توافق‌نامه ‌ای را امضاء كردند

این توافق‌نامه بین سازمان بین‌المللی کار و سازمان بین‌المللی بستر دریا، نشان دهنده تعهد مشترک به حقوق کارگران است، زیرا علاقه به فعالیت ها و منابع بستر دریا همچنان در حال رشد است.
سازمان بین‌المللی کار (ILO) و سازمان بین‌المللی بستر دریا (ISA) توافق‌نامه‌ای را برای پیشبرد کار شایسته، از جمله بهبود و حفاظت از ایمنی و سلامت شغلی کارگران شاغل در فعالیت‌های مرتبط با بستر دریا، امضاء کردند.
این توافق‌نامه با افزایش علاقه جهانی به منابع بستر دریا، همکاری بین دو سازمان وابسته به سازمان مللل متحد را رسمیت بخشیده و تعهد مشترک آنها برای اطمینان از اینکه حقوق کارگران در اولویت باقی می ماند را برجسته می نماید. همچنین، به پیگیری یک گذار عادلانه در حمایت از یک قرارداد اجتماعی جدید برای صنعت دریایی کمک می کند.
 این توافق‌نامه مشترک که در 19 دسامبر 2024 امضا شد، بر نیاز به اقدامات مسئولانه و پایداری تاکید دارد که مطابق با استانداردهای بین‌المللی کار بوده و سازمان بین‌المللی کار را همراه با سازمان بین‌المللی بستر دریا متعهد می‌سازد که برای حفظ این ارزش‌ها، با یکدیگر همکاری کنند.
این توافق قبلاً توسط شورای اجرایی سازمان بین‌المللی بستر دریا و همچنین هیئت مدیره سازمان بین المللی کار، مورد تایید قرار گرفته است.
عناصر کلیدی این توافق نامه عبارتند از:
§ ترویج کار شایسته: رعایت استانداردهای بین المللی کار و تضمین حفاظت از ایمنی و سلامت شغلی کارگران در عملیات مربوط به بستر دریا؛
§ فعالیت های مشترک: همکاری در تحقیقات، جلسات فنی و برنامه های آموزشی برای بهبود شرایط کاری و شیوه های ایمنی؛ و
§ نمایندگی متقابل: تسهیل تبادل دانش با اجازه دادن به نمایندگان هر دو سازمان برای شرکت در جلسات حاکمیتی مرتبط با اهداف مشترکشان.
گیلبرت اف. هونگبو، مدیر کل سازمان بین المللی کار، با استقبال از این توافق‌نامه گفت: «امضای این توافقنامه بین سازمان بین المللی کار و سازمان بین المللی بستر دریا، نشان دهنده تعهد مشترک ما برای اطمینان از انجام کار شایسته، از جمله ایمنی و بهداشت شغلی حفاظت از جان انسان ها در تمام فعالیت‌های مرتبط با بستر دریا می باشد".
مایکل دبلیو لاج، دبیر کل سازمان بین المللی بستر دریا، نیز بر اهمیت این همکاری تاکید کرد و افزود: «همکاری با سازمان بین‌المللی کار در چنین مواقع حساسی، کلید تضمین حفاظت از جان انسان‌ها در رابطه با فعالیت‌های مربوط به این منطقه در آینده است. این امر به ویژه با توجه به توسعه فعلی فناوری های جدید که ممکن است خطرات و ریسک های جدیدی را در محل کار ایجاد کند، بسیار مهم است؛ آنهم خطراتی که هنوز توسط قوانین و استانداردهای بین المللی موجود مورد توجه قرار نگرفته است.»