به گزارش بازار کار به نقل از ایسنا، تشکل‌های کارگری و کارفرمایی بازوان قوی و توانمند وزارت کار به شمار می‌روند که تشکیل و توسعه آنها موجب افزایش بهره‌وری، ارتقای کیفیت تولید و بهبود عملکرد واحدهای تولیدی می‌شود. سازمان‌های کارگری تشکیلاتی هستند که با عضویت کارگران مشمول قانون کار به منظور حفظ و توسعه منافع صنفی آنها تاسیس می‌شوند و در چارچوب مقررات ملی فعالیت می‌کنند. در حال حاضر انجمن‌های صنفی کارگران، شوراهای اسلامی کار و مجمع نمایندگان کارگران از جمله مصادیق سازمان‌ها و تشکل‌های کارگری به شمار می‌روند.این تشکل‌ها در پیگیری مطالبات و خواسته‌های کارگران از جمله قراردادهای کار، حقوق و دستمزد، حق بیمه و رسیدگی به مشکلات بنگاه‌ها و مطالبات کارفرمایان از دولت ایفای نقش می‌کنند. در روزهای اخیر مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان تهران با اشاره به نقش موثر تشکل‌های کارگری و کارفرمایی آماری از فعالیت ۲۳۰۰ تشکل کارگری و کارفرمایی صنفی در استان تهران خبر داده است. به گفته ویس کرمی آمار تعداد تشکل های کارگری و کارفرمایی در مقایسه با سال گذشته ۳۵ درصد رشد داشته است. وی پیشتر از وجود بیش از ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار کارگر و ۲۳۵ هزار کارگاه در سطح استان تهران خبر داده بود. بر اساس آمارها بیش از ۱۴ هزار تشکل کارگری و کارفرمایی در سطح کشور فعالیت دارند که از این تعداد ۱۱ هزار و ۷۰۰ تشکل کارگری و بیش از ۲۷۰۰ تشکل کارفرمایی هستند. گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار از تعداد سازمان‌های کارگری طی سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ حاکی از آن است که تعداد نمایندگان کارگری با ۶.۸ درصد، شوراهای اسلامی کار با ۶.۶ درصد و مجمع نمایندگان کارگران با ۶.۳ درصد بیشترین میانگین نرخ رشد سالانه را به خود اختصاص داده‌اند.

به اعتقاد کارشناسان حضور نمایندگان تشکل‌های کارگری و کارفرمایی در مراجع تصمیم‌گیر نظیر سازمان تامین اجتماعی، شورای عالی کار، شورای عالی حفاظت فنی، شورای عالی اشتغال و مراجع تشخیص و حل اختلاف در پیگیری مطالبات و دفاع از حقوق جامعه کارگری و کارفرمایی اثرگذار است. حمید حاج اسماعیلی - کارشناس روابط کار در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: با توجه به تاکید وزارت کار بر اهمیت موضوع سه‌جانبه‌گرایی و مشارکت دادن تشکل‌های کارگری و کارفرمایی در سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها لازم است از ظرفیت تشکل‌ها بیش از پیش استفاده شود. وی معتقد است واحدها و بنگاه‌هایی که نسبت به ایجاد انجمن صنفی یا تشکل کارگری و کارفرمایی اقدام کردند در پیگیری حقوق و مطالبات صنفی کارگران و پیگیری و حل مشکلات بنگاه‌ها عملکرد موفقی داشته‌اند. به گفته این کارشناس، روابط کار تشکل‌های کارگری و کارفرمایی دارای ظرفیت‌های بسیاری هستند که می‌توان در جهت آموزش نیروهای کار، بهره‌وری و مدیریت بنگاه‌ها، شناسایی کارگاه‌های غیرمجاز و واحدهای فعال و نیمه تعطیل از این ظرفیت بهره‌برداری کرد. در حال حاضر اطلاع از تعداد کارگران و بنگاه‌ها در کشور، شناسایی کارگاه‌های غیرمجاز، شناسایی بنگاه‌های راکد و غیر فعال، آموزش نیروهای کار، پیگیری مطالبات کارگری و پیگیری مسایل حقوقی بنگاه‌ها از جمله موضوعاتی است که ضرورت ایجاد تشکل‌های کارگری و کارفرمایی را بیش از پیش نشان می‌دهد. برابر ماده ۱۳۱ قانون کار و در راستای اجرای اصل بیست و ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به‌ منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی، کارگران و کارفرمایان یک حرفه یا صنعت می‌توانند نسبت به تشکیل انجمن‌های صنفی اقدام کنند.