اندازه‌گیری موارد مهم مربوط به NEET در خصوص بیكاری جوانان

در دنیای امروز، صدها میلیون جوان در سراسر جهان دچار بیکاری و عدم حضور در آموزش و مهارت آموزی (NEET) هستند؛ به طوری که نه شاغل بوده و نه امکان تحصیل یا مهارت آموزی را برای آینده ای بهتر دارا می باشند.

به گزارش بازارکار از موسسه کار و تامین اجتماعی، نیال اوهیگینز، متخصص ارشد تحقیقات اشتغال، با تکیه بر آخرین داده‌های سازمان بین‌المللی کار، توضیح می‌دهد که چگونه نرخ NEET، شاخص دقیق‌تری از موانع پیش روی جوانان برای ورود به بازار کار ارائه می‌دهد. سازمان بین‌المللی کار تخمین می‌زند که در سال 2025، در حدود 262 میلیون نفر - یا یک نفر از هر چهار نفر جوان بین 15 تا 24 سال - نه شاغل هستند و نه در حال تحصیل یا مهارت آموزی. سازمان ملل متحد برای رفع این نقصان، کاهش نرخ NEET در میان جوانان را به عنوان هدف 8.6 مد نظر قرار داده که از جمله اهداف مصوب این سازمان در سال 2015 در خصوص توسعه پایدار می باشد.

به عبارت دیگر، نرخ NEET روشی است که در آن پیشرفت در جهت دستیابی به ادغام مؤثر جوانان در دنیای کار، باید در سطح بین‌المللی سنجیده شود. با این حال، با استفاده از این معیار، پیشرفت تا به امروز نسبتاً کم بوده است. طبق آخرین گزارش سازمان بین‌المللی کار در خصوص «روندهای جهانی اشتغال جوانان»، نسخه ۲۰۲۴، بالغ بر ۱۱۰ کشور که کمی بیش از نیمی از جوانان جهان در آنها زندگی می‌کنند، در مسیر تحقق این هدف از توسعه پایدار قرار دارند. 

برخلاف سایر نقاط جهان، کشورهای کم‌درآمد در مجموع افزایش مداومی در نرخ NEET را در سال‌های پس از همه‌گیری کووید-۱۹، تجربه کرده‌اند. این شاخص (NEET) شامل جوانان بیکاران – یا به عبارت بهتر، تمامی جوانان بیکار که همزمان در حال تحصیل و مهارت آموزی نیستند، می باشد. همچنین، گروه بسیار بزرگ‌تری از جوانانی که شغلی نداشته و در هیچ فعالیت یادگیری رسمی شرکت نکرده و به دلایلی، به طور فعال به دنبال کار نیستند را نیز شامل می شود.اگرچه نرخ NEET به هیچ وجه شاخص کاملی برای سلامت بازار کار جوانان نیست (تصور یک شاخص واحد که چنین باشد یا بتواند باشد، دشوار است)، ولی مسلماً برای این منظور مناسب‌تر از نرخ بیکاری جوانان است که قبلاً مورد استفاده قرار می گرفت (و هنوز هم اغلب مورد استفاده قرار می گیرد).علاوه بر این، کاهش نرخ NEET را می‌توان با افزایش اشتغال یا مشارکت آموزشی به دست آورد؛ هر دو اساساً تحولات مثبتی هستند. این امر در مورد بیکاری جوانان صادق نیست.

اگر مشارکت آموزشی افزایش یابد، نرخ بیکاری جوانان در واقع می‌تواند به عنوان یک نتیجه مستقیم افزایش یابد. حتی مهم‌تر از آن، وضعیت NEET شاخص قابل اعتمادتری برای آسیب‌پذیری نسبت به بیکاری است. در شرایطی که دسترسی به حمایت اجتماعی محدود بوده یا وجود ندارد، جوانان فقط می‌توانند در مدتی که به دنبال فرصت‌های شغلی معقول هستند، بیکار بمانند؛ آنهم در صورتی که خانواده‌هایشان منابعی برای حمایت از آنها داشته باشند. فقیرترین و آسیب‌پذیرترین جوانان، از این نعمت برخوردار نخواهند بود. حتی در کشورهای با درآمد بالا، NEET در میان جوان خارج از بازار کار، به ویژه زنان جوان دارای مسئولیت‌های مراقبتی، نشان می دهد که آنها به طور قابل توجهی بیشتر در معرض خطر محرومیت اقتصادی و اجتماعی بلندمدت قرار دارند.