اشتغال معلولان نیازمند حمایت از کارآفرینان عاشق

به گزارش بازار کار، هرچند کارآفرینی و ایجاد اشتغال برای مددجویان بهزیستی روندی رو به بهبود داشته است، اما بسیاری از کارآفرینان که با عشق و علاقه و تنها برای رضای خدا و از غربت در آوردن معلولان ذهنی و حرکتی اقدام به ایجاد کارگاه های تولیدی کرده اند، به شدت نیازمند حمایت های مالی و ارایه تسهیلات کم بهره هستند که در صورت تحقق این نیاز می توان میزان و حجم اشتغال جامعه معلولان را افزایش داد.

بهزیستی آذربایجان شرقی افزون بر ۸۸ هزار نفر را زیر پوشش حمایت های درمانی، مستمری و دایم خود دارد و این افراد حدود ۶ درصد مجموع معلولان زیر پوشش سازمان بهزیستی کشور را شامل می شود و توانمندسازی این افراد برای ادامه زندگی مستقل یکی از اهداف و رسالت های تعریف شده این مجموعه است که ماموریت یاد شده جز با ایجاد اشتغال محقق نخواهد شد.

تغییر رویکرد بهزیستی از حمایت مستقیم و مستمر به مسیر توانمندسازی پایدار یکی از مهمترین تحولات این سازمان است که ایجاد اشتغال و کارآفرینی برای معلولان می تواند زمینه ساز تحقق این مسیر جدید شود.

تغییر از نیازمندیابی غیرفعال به نیازمندیابی فعال، جلب اعتماد و مشارکت مردم با بهزیستی، تقویت نیازهای سطح بالاتر در کنار نیازهای اولیه جامعه هدف، تقویت شیوه های نوین ارایه خدمات از طریق الکترونیکی کردن فرایندها، ارایه خدمات با حفظ شان و کرامت انسانی جامعه هدف و تقویت زیرساخت های قانونی با تمرکز بر کودکان و سالمندان و معلولان از رئوس فعالیت های بهزیستی است که اشتغالزایی در راس این امور قرار دارد.

کارآفرینانی که در زمینه ایجاد اشتغال برای معلولان جسمی و حرکتی فعالیت دارند، بزرگترین مشکل در این زمینه را کمبود سرمایه در گردش و نبود حمایت های لازم و مفید مالی از سوی دولت عنوان و بر تسهیل گری مسئولان و سازمان بهزیستی در ارایه خدمات مالی تاکید می کنند.

زهرا پورفرج، بانوی کارآفرین و فعال در بخش صنعتی آذربایجان شرقی که برای تعدادی از معلولان خانم ایجاد اشتغال کرده است، اظهار کرد: هم اکنون تعداد ۷۰ نفر از بانوان معلول ذهنی، جسمی، حرکتی در این واحد تولیدی مشغول به کار هستند که در تولید فیلترهای هوا برای خودروهای سواری فعالیت می کنند.

وی با اشاره به محدودیت های فراوان معلولان به خصوص در بخش جسمی و ذهنی، یادآور شد: اشتغال برای این افراد نه تنها برای سودآوری و مسایل اقتصادی، بلکه بیشتر دارای جنبه های روحی و روانی است تا این افراد برای ساعاتی از زندگی یکنواخت و خانگی بیرون شده و به اجتماع وارد شوند.

وی ادامه داد: شاید ۷۰ نفر معلول به کار گرفته شده در این واحد تولیدی به اندازه ۱۰ نفر از افراد عادی کارآیی داشته باشند، اما همین که این افراد بتوانند اعتماد به نفس از دست رفته سال های گذشته را بازیابند، برای ما از ارزش بسیاری برخوردار است.

پورفرج بهبود شرایط زندگی، کمک به بازسازی اجتماعی و فعالیت های بدنی را مهمترین هدف خود از ایجاد اشتغال برای معلولان بیان و اضافه کرد: تمام این افراد دارای بیمه تامین اجتماعی هستند و به اندازه نوع و میزان فعالیت، دستمزد دریافت می کنند.

به گفته وی در حال حاضر به دلیل محدودیت های مالی و نبود سرمایه در گردش مناسب، نمی توان نسبت به توسعه کارگاه اقدام کرد.

پورفرج با بیان اینکه محصولات تولیدی این افراد توان یاب از نظر کیفیت قابل رقابت با سایر محصولات مشابه در بازار است، یادآور شد: تولیدات دست معلولان این کارگاه، در انواع خودروهای شرکت ایران خودرو و سایپا کاربرد دارد و تمام استانداردهای مربوطه را دریافت کرده است.

وی از مسئولان سازمان بهزیستی درخواست کرد تا نسبت به رفع مشکل سرمایه در گردش با ارایه تسهیلات مناسب، کارآفرینان حوزه جامعه معلولان را یاری دهند تا علاوه بر توانمندسازی این افراد، زمینه های اجتماعی شدن آنها در جامعه نیز فراهم شود.

پورفرج با اشاره به اینکه پارسال برای اشتغال معلولان در کارگاه تولیدی خود به میزان چهار میلیارد ریال تسهیلات دریافت کرده است، این میزان تسهیلات در مقابل اشتغال ۷۰ نفری را بسیار ناچیز دانست و گفت: در صورت افزایش این تسهیلات به راحتی می توان کارگاه را توسعه داد و تعداد افراد به کار گرفته شده را چند برابر کرد.

وی با قدردانی از حمایت های دانشگاه صنعتی سهند که زمین و محل کارگاه را در اختیار جامعه معلولان قرار داده است، افزود: اگر این محل و حمایت های دانشگاه سهند نبود، بخش مهمی از درآمد ما به پرداخت اجاره صرف می شد و شاید فعالیت در این حوزه را رها می کردیم.

سیدحسین موسوی، یکی دیگر از کارآفرینان که خود نیز دارای معلولیت است، با اشاره به اینکه حمایت از کارگاه ها و واحدهای تولیدی که برای اشتغال افراد معلول وارد عرصه شده اند، باید در اولویت برنامه های دولت قرار بگیرد، اظهار کرد: باید توجه داشت که ایجاد هر یک اشتغال نیازمند سرمایه ای قابل توجه است تا از محل آن مواد اولیه، تجهیز کارگاه و اجاره محل کارگاه تهیه شده تا برای یک یا چند نفر ایجاد اشتغال شود.

وی که در حوزه تولید پوشاک فعالیت می کند، گفت: در سال ۱۳۷۹ به دلیل سانحه در کارگاه چوب بری دچار ضایعه نخاعی شده، اما به دلیل شرایط روحی خاص هرگز به خود اجازه زمین گیر شدن نداده است.

وی ادامه داد: هر چند پیشتر در زمینه خیاطی و تولید لباس زیر مردانه و زنانه هیچ سابقه ای نداشتم، اما با پشتکار و البته حمایت های خانواده و برادرم، وارد این حرفه شدم و اکنون در کارگاهم ۶ نفر به صورت مستقیم فعالیت می کنند و افرادی نیز به صورت غیرمستقیم با ما همکاری دارند.

موسوی نیز بزرگترین مشکل عرصه تولید و کارگاه را کمبود در بخش سرمایه در گردش عنوان و اضافه کرد: با وجود اینکه بازار خوبی داریم و تقاضا برای خرید عمده محصولات تولیدی روز به روز در حال افزایش است، اما چون منابع مالی مناسب در اختیار نداریم، بسیاری از مشتریان خود را به راحتی از دست می دهیم.

وی کیفیت محصولات تولیدی در کارگاه خود را مطلوب اعلام کرد و ادامه داد: اگر چنین نبود به هیچ عنوان علاوه بر تبریز از سایر شهرستان های استان مشتری نداشتیم و اکنون تولیدات ما به شهرهای اردبیل، جلفا و مراغه عرضه می شود.

موسوی گفت: چنانچه تسهیلات مناسب و حمایت های دولت از کارگاه های تولیدی جامعه معلولان روند مناسب و بهتری به خود بگیرد، بدون تردید علاوه بر ایجاد اشتغال برای افراد متعدد معلول، می توانیم تولیدات خود را به چندین برابر افزایش دهیم که این موضوع هم برای کارآفرین و هم برای کارگران می تواند زمینه سازی خودکفایی اقتصادی شود.

وی تامین مواد اولیه را یکی از مشکلات اساسی در حوزه تولید عنوان کرد و با تاکید بر اینکه تامین وسایل مورد نیاز به سرمایه ای مناسب نیاز دارد، گفت: امروز برای تامین نخ و پارچه مورد نیاز کارگاه حداقل به ۲۰ میلیارد ریال بودجه نیاز داریم که تامین این رقم برای کارگاه ما ممکن نیست و مجبوریم فعالیت های خود را روزمره پیگیری کنیم.