به گزارش بازارکار از مرکز روابط عمومی و امور بین‌الملل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، «سید مالک حسینی» در کارگاه ملی یادگیری و تبادل تجربیات مربیان کارآفرینی و عاملین توسعه کسب‌وکار زنان روستایی و عشایری اظهار کرد: این در حالی است که سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی (GDP) تنها ۷.۳ درصد است.

حسینی تاکید کرد: این نابرابری نشان می‌دهد که بخش کشاورزی ظرفیت ایجاد اشتغال بیشتری نسبت به دیگر بخش‌های اقتصادی دارد.

وی به بررسی تحولات جمعیتی ایران در ۷۰ تا ۸۰ سال گذشته پرداخت و گفت: تمرکز اقتصاد ملی بر شهرها، عامل اصلی مهاجرت گسترده از روستاها به شهرها بوده است.

حسینی نسبت جمعیت روستایی به شهری را در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ شمسی، ۷۰ به ۳۰ عنوان کرد.

معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت کار اعلام کرد: اما امروزه این نسبت به حدود ۳۰ درصد روستایی و ۷۰ درصد شهری رشد معکوس داشته است.

وی با استناد به آمار رسمی، سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی (GDP) را در سال ۱۳۳۸ حدود ۲۴.۳ درصد اعلام کرد که نشان‌دهنده رونق اقتصادی و تمرکز جمعیتی در روستاها بود.

معاون وزیر کار اضافه کرد: این سهم در سال ۱۳۵۶ به ۸.۷ درصد کاهش یافت و در سال ۱۴۰۳، با احتساب صنایع تبدیلی، به کمی بیش از ۷ درصد رسیده است؛ در حالی که سهم صنایع تبدیلی کشاورزی به تنهایی ۳.۸ درصد است.

وی حفظ پیوستگی صنایع تبدیلی با روستاها را کلید جلوگیری از دست رفتن بافت جمعیتی روستایی دانست.

معاون وزیر کار اضافه کرد: صنایع تبدیلی ما به جای استقرار در شهرک‌های صنعتی حاشیه شهرها، باید با لحاظ الزامات زیست‌محیطی و ایجاد زیرساخت‌های لازم در کلونی‌های روستاها شکل گیرد تا اقتصاد روستایی احیا شود.

حسینی هشدار داد: اگر برنامه‌ریزی‌های کلان به سمت بهبود اقتصاد روستایی نرود، به رغم آنکه دسترسی به اینترنت، حمل‌ونقل و خدمات مالی در روستاها پیشرفت‌های خوبی کرده است، نمی‌تواند تحولی در اقتصاد روستا و به دنبال آن جمعیت مناطق روستایی ایجاد کند.

وی در ادامه به چالش‌های فرهنگی و اجتماعی پرداخت و گفت: روستاها در شکل سنتی سقف‌های کوتاه‌تری برای مسیر پیشرفت فردی داشتند؛ فرد موفق در روستایی ۲۰۰۰ نفری، احساس می‌کرد تأثیر محدودی دارد، در حالی که در شهرهای بزرگ، زمینه اثرگذاری‌اش را گسترده‌تر می‌دید.

معاون وزیر کار ادامه داد: همچنین، نبود زیرساخت‌های خدماتی و کمبود تنوع کسب‌وکاری و فرصت‌های متنوع شغلی، عوامل مهاجرت در گذشته بودند.

حسینی نقش تکنولوژی را به رغم برخی تصورات برای روستا مثبت ارزیابی کرد و گفت: تکنولوژی و توسعه شبکه‌های اجتماعی، سقف آرزوها در روستاها را بی‌نهایت کرده است.

معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال ادامه داد: امروز می‌توان از روستا با تمام جهان ارتباط فرهنگی و تجاری برقرار کرد، کلاس‌های آموزشی برگزار کرد یا از این شبکه‌ها درآمد مناسب کسب کرد.

وی تأکید کرد: ابزارهای ارتباطاتی و اطلاعاتی، امکان ظهور و بروز استعدادها و دسترسی به بازارها و ساحت‌های مختلف را برای روستاییان فراهم ساخته و در نتیجه مطلوبیت زندگی در این مناطق و اعتمادبه‌نفس روستاییان در جامعه را افزایش می‌دهد.

حسینی با ابراز خوش‌بینی، پیش‌بینی کرد: در آینده‌ای نه چندان دور، نهضت بازگشت به روستاها شکل خواهد گرفت.

معاون زیر کار تاکید کرد: مردم از شلوغی و پیچیدگی زندگی شهری خسته شده و به دنبال آرامش خواهند بود.

وی آموزش را کلید موفقیت دانست و تأکید کرد: آموزش هیچ پایانی ندارد؛ از کودکی تا لحظات آخر زندگی، بدون توجه به سن یا سطح سواد، باید ادامه یابد.

معاون وزیر کار اضافه کرد: آموزش‌های کاربردی که به زنجیره‌های ارزش در کسب‌وکارهای روستایی منجر می‌شود، مزیت‌های منطقه‌ای را فعال می‌کند.

حسینی زنان روستایی را عاملان اصلی توسعه روستایی خواند و از آنان خواست مشارکت مردان و جوانان را در فعالیت‌های اقتصادی روستایی توسعه دهند.

وی پیشنهاد داد: با کارهای کوچک، مدل‌های بزرگ بسازید. اتصال بنگاه‌های کوچک به بزرگ، تسهیل قوانین کار روستایی (مانند انعطاف در ساعات کاری) و انتقال تولید به روستاها، ضروری است.

حسینی از سیاست‌گذاران خواست بر زنجیره‌های ارزش تمرکز کنند و قوانین را برای کارآفرینی روستایی تسهیل کنند.

معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت کار تأکید کرد: احیای روستاها نه تنها اقتصادی، بلکه از حیث اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی از درجه اهمیت بالایی برخوردار است.