آسیب‌شناسی و موانع کسب‌وکار در شهرک‌های صنعتی ایران

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، شهرک های صنعتی، یکی از مهم‌ترین نهادهایی است که برای سهولت کسب وکار شکل گرفته و در کشور ما نیز جایگاه ویژه ای دارد. طبعاً بسیاری از مشکلاتی که دیگر واحدهای صنعتی کشور با آن مواجه اند، برای واحدهای مستقر در شهرک‌های صنعتی نیز به عنوان مشکل محسوب می شود، اما برخی مشکلات نیز مختص شهرک‌های صنعتی است که اهم آن عبارتست از زیرساخت (شامل تأمین زمین، برق، آب، و گاز)، محیط زیست، و تأمین و به کارگیری نیروی کار.

دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی با عنوان «آسیب‌شناسی شهرک‌های صنعتی در ایران (۲): بررسی موانع کسب‌وکار در شهرک‌های صنعتی» بیان می‌کند که بسیاری از مشکلات واحد‌های صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی با واحد‌های تولیدی بیرون از شهرک‌های صنعتی، هم‌پوشانی دارد، اما برخی مشکلات، از جمله کمبود زمین و برخی از مسائل زیرساختی، مختص واحد‌های تولیدی مستقر در شهرک‌های صنعتی است. تأکید گزارش، بیشتر بر موانع پیش‌روی کسب‌وکار‌ها در مرحله آغاز فعالیت بوده و به همین دلیل، بر مشکلات مربوط به تأمین زمین مورد نیاز و تمهیدات و امکانات زیرساختی، تأکید شده‌است. 

این گزارش مطرح می‌کند که ساختار تحقیق حاضر متشکل از سه بخش است: (۱) تعاریف و اهداف شهرک‌های صنعتی، (۲) مهم‌ترین مسائل و مشکلات کسب‌وکار‌ها با تأکید بر واحد‌های صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی و (۳) بررسی و تحلیل مسائل و مشکلات خاص شهرک‌های صنعتی. 

* سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران

این گزارش توضیح می‌دهد که متولی اصلی شهرک‌های صنعتی طبق قوانین و مقررات جاری، «سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران» است. برخی از مهم‌ترین موضوعات فعالیت سازمان که به راه‌اندازی و تأمین زیرساخت‌های واحد‌های صنعتی در شهرک مرتبط است، عبارتند از: سازماندهی احداث شهرک‌های صنعتی و ارائه خدمات ضروری برای متقاضیان ایجاد واحد‌های تولیدی و خدماتی توسط شرکت‌های زیرمجموعه. 

* مشکلات مربوط به تأمین زمین

در این گزارش بیان می‌شود که مشکلات مربوط به تأمین زمین، یکی از اصلی‌ترین مشکلات واحد‌های صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی است. عمده‌ترین مشکل در راه‌اندازی کسب‌وکار، قیمت بالای زمین در شهرک‌های صنعتی است؛ همچنین در موارد بسیاری، زمین‌های واگذار شده در شهرک‌های صنعتی، به بهره‌برداری نرسیده‌اند. در «دفترچه قرارداد حق بهره‌برداری» (دفترچه قرارداد)، پیش‌بینی‌شده که با تحقق شرایط مندرج در دفترچه قرارداد و ایفای تعهدات خریدار، شرکت شهرک‌های صنعتی استان متعهد است پس از صدور پایان‌کار و دریافت پروانه بهره‌برداری طرف قرارداد با دریافت کلیه مطالبات و بهای زمین از طرف قرارداد، زمین تخصیصی را طی سند رسمی و قطعی به خریدار منتقل کند. 

این گزارش ادامه می‌دهد که در قوانین و مقررات موجود نمی‌توان خریدار را به راه‌اندازی واحد صنعتی مجبور کرد. بدین‌ترتیب، در عمل بسیاری از افراد زمینی در شهرک صنعتی خریداری کرده‌اند و با احداث دیوار یا حصار، با ساخت یک سوله و با نصب مجموعه‌ای از تجهیزات به‌صورت ناقص، آن را به تملک خود درآورده و رها کرده‌اند.

در این گزارش آمده است که برخی از مشکلات مربوط به تأمین زمین، به ساختار و عملکرد شرکت شهر‌های صنعتی مربوط است. به‌ویژه آنکه طبق قانون، منبع درآمد شرکت‌های صنعتی، فروش زمین است. با توجه به قوانین و مقررات موجود، به نظر می‌رسد بسیاری نقصان‌ها در واگذاری، بهره‌برداری و تحقق اهداف قانون‌گذار از تأسیس شهرک‌های صنعتی، به خطا در سیاستگذاری زمین در ایران بازمی‌گردد. در شهرک‌های صنعتی، زمین به یک کالای سرمایه‌ای تبدیل‌شده و در این وضعیت، افراد با هدف صرف خرید زمین و کسب سود آتی از فروش زمین، اقدام می‌کنند، نه با انگیزه تولید. 

* مشکلات مهم زیرساختی در شهرک‌های صنعتی

این گزارش توضیح می‌دهد که یکی از مشکلات مهم زیرساختی در شهرک‌های صنعتی، تأمین برق هم در مرحله راه‌اندازی کسب‌وکار و هم در طول دوره فعالیت است. معضلات مربوط به تأمین برق، نه فقط راه‌اندازی واحد‌های صنعتی را معطل نگه‌داشته، بلکه واحد‌های فعال را نیز با چالش‌های پرشماری مواجه ساخته‌است. واحد‌های داخل حریم شهرک نسبت به واحد‌های خارج از شهرک، برای دریافت انشعاب برق با مشکلات و موانع بیشتری مواجه‌اند. به‌دلیل ارتباط بین زیرساخت‌های لازم برای تأمین گاز و برق، مشکلات مربوط به تأمین برق، برای زیرساخت گاز نیز صدق می‌کند. 

* محدودیت‌های زیست‌محیطی

این گزارش ادامه می‌دهد که محدودیت‌های زیست‌محیطی برای ایجاد واحد‌های صنعتی در برخی از استان‌ها به‌دلایل و ملاحظات محیط‌زیستی، بسیار شدید است. به‌روز نشدن برخی از قوانین و مقررات حوزه محیط زیست و اِعمال سخت‌گیرانه برخی مفاد آن و گسترش شمول آن، مشکلاتی را در برخی از واحد‌های صنعتی پدید آورده‌است. این مشکلات نه‌تن‌ها برای بسیاری از واحد‌های فعال با سابقه، به‌ویژه در خصوص افزایش ظرفیت، محدودیت ایجاد کرده، بلکه برای متقاضیان و سرمایه‌گذاران جدید نیز به‌شدت باعث زحمت و کاهش انگیزه و درنهایت عدم ورود آنها به برخی از فعالیت‌های تولیدی شده‌است. 

این گزارش بیان می‌کند که به‌دلیل اهمیت زیرساخت‌ها در واحد‌های تولیدی در شهرک‌های صنعتی، قانون‌گذار توجه ویژه‌ای به این موضوع داشته است. متعاقب حکم مندرج در ماده (۸۱) «قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (۲)» (مصوب ۱۳۹۳.۱۲.۴)، در ماده (۵۴) «قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور» (۱۳۹۵.۱۱.۱۰) چنین مقرر شد: «در راستای حمایت از استقرار صنایع در شهرک‌ها و نواحی صنعتی و رقابت‌پذیری تولیدات صنعتی و معدنی به دولت اجازه داده‌می‌شود در قالب بودجه‌های سنواتی کمک‌های لازم را به شهرک‌ها و نواحی صنعتی دولتی و غیردولتی به‌ویژه در امور تأمین راه، آب، برق، گاز و تلفن تا ورودی واحد‌های مستقر در این شهرک‌ها انجام دهد...». با وجود این، مشکلات شهرک‌های صنعتی در حوزه زیرساخت‌ها همچنان به قوت خود باقی مانده و در مواردی رو به افزایش است. براساس گزارش سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران، بررسی قوانین بودجه سنواتی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹ حاکی از نبود عملکرد قابل قبول در این خصوص است. 

در این گزارش پیشنهاد می‌دهد که باید آسیب‌شناسی دقیقی از دلایل اجرای ناقص یا عدم اجرای احکام قانونی مربوط صورت گیرد و چنان‌که مفاد قانونی موجود ایراد داشته یا قابل‌اجرا نیست، اصلاحات قانونی لازم برای اثربخشی قانون انجام شود؛ ثانیاً، اعمال ابزار‌های نظارتی مجلس، به‌نحو مؤثرتر و کارآمدتر از گذشته، مورد توجه قرار گیرد. گزارش پیش‌رو، ویرایش نخست از گزارشی محسوب‌می‌شود که امید است با انتشار آن، فرصت و فضای اظهارنظر تشکل‌ها و فعالان بخش خصوصی و همچنین نهاد‌ها و مقامات مسئول دولتی در رابطه با این موضوع مهم فراهم شده و اخذ این نظرات و بازخوردها، به تکمیل گزارش در ویرایش دوم بینجامد. 

متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.