ساز نقاره مازندرانی با نام «دسرکوتن» ثبت جهانی می شود

محمدرضا و مهران دو برادر اهل روستای تیرستاق از توابع بخش بلده نور هستند که هر دو از هنرمندان خوش ذوق و کارآفرین محسوب می شوند. محمدرضا دارای مدرک کارشناسی موسیقی، اهل نواختن و آموزش سازهای دف و نقاره مازندرانی به نام «دسرکوتن» و عضو خانه موسیقی ایران است. دغدغه ها و توانائی های هنری این دو برادر مقدمه ای شد تا خبرنگار بازار کار گفتگوئی با این دو برادر داشته باشد.

شنبه ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۹:۳۴

محمدرضا به همراه برادر خود از سال 1396 شروع به ساخت ساز کوبه ای «دسرکوتن» نمودند و این تلاش سه سال بعد به ثمر رسید. در سال 1399 ساز نقاره مازندران از سوی شورای ملی ثبت میراث فرهنگی ناملموس ثبت ملی شد و در سال 1402 این اثر هنری توانست مهر اصالت صنایع دستی را دریافت نماید.

بنابر گفته محمدرضا این مهر به آثاری تعلق می گیرد که با کیفیت است و به محیط زیست آسیب نمی زند.

این نوازنده ساز دف و «دسرکوتن» درباره ساز نقاره مازندران می گوید: ساز نقاره ساز پر طرفداری است که به ندرت در فروشگاه های آلات موسیقی در مازندران یافت می شود. در چند سال پیش به جز معدودی از نوازندگان در شهرستان ساری و قائم شهر دیگر نوازنده نقاره نداشتیم.

او می گوید در حال حاضر هم روی تولید این ساز کار می کنیم و هم آموزش. در شهرهای بابل، ساری، قائم شهر، فریدون کنار تا ساری در حال آموزش این ساز هستیم.

مهران هاشمی که پا به پای محمدرضا برای تولید این ساز تلاش نموده است از تلاش های هنری خود می گوید: ۱۲ سال کارم عکاسی و تصویربرداری از کنسرتهای موسیقی بود. در حال حاضر به عنوان طراح و گرافیست در شرکتی مشغول کار هستم. دست پا شکسته می نوازم و در کنار محمدرضا و با همسرانمان مشغول ساخت ساز نقاره مازندرانی هستیم.

مهران در ادامه این گفتگو به توان هنری دائی های خود به نام های سید مهدی و سید اکبر حسنی اشاره می کند و می گوید آن ها هر دو هنرمند هستند. سید مهدی شاعر و خواننده است و یک جلد از اشعارشون به نام «کوسرککی» به صورت کتاب و آلبوم صوتی منتشر شده است. سید اکبر هم از نوازندگان ساز «لَلِه وا» است. «لَلِه وا» نام سازی بادی از جنس نی در فرهنگ موسیقی طبرستان است. این ساز در گیلان و تالش «لَـله» نامیده می‌شود. در فارسی از آن با عنوان «نی چوپان» هم نام برده‌اند.

محمدرضا از جمله دیگر تلاش های ترویج ساز کوبه ای نقاره را تدوین کتاب آموزشی این ساز مازندرانی بیان می کند و به علاقه مندان وعده انتشار آن را در سال جاری می دهد.

وی که به شدت علاقه مند به معرفی هر چه بیشتر ظرفیت های هنری و هنرمندان موسیقی بخش بلده است تاکید می کند باید بتوانیم جشنواره موسیقی مازنی را در بلده نور برگزار نمائیم. به همین منظور او معتقد است باید نوازندگان بخش بلده را شناسائی کنیم و از ادمین های گروه «پل زنگوله تا دوآب» می خواهد در این باره پیشقدم شوند و راه اندازی این جشنواره در بلده را پی گیری نمایند.

محمدرضا که از سال 1379 شروع به نوازندگی دف نموده است تا به حال موفقیت های متعددی را در این عرصه کسب نموده است. او در دومین دوره جشنواره موسیقی لیلم به عنوان نوازنده ساز نقاره شایسته تقدیر شناخته شد. همچنین سابقه همکاری و نوازندگی در تهیه آلبوم های فاخر موسیقی مانند آلبوم گنجینه موسیقی مازندران، آلبوم موسیقی حماسی مازندران، آلبوم کوه سرککی، آلبوم خوشرو خونش، و آلبوم خونش اسحاقی و خوشرو را داشته و در آلبوم در دست انتشار با عنوان آمی پسر و آمی دتر به خوانندگی و سرپرستی استاد حسین علمباز به عنوان نوازنده سازهای کوبه ای حضور دارد.

محمدرضا در بخش دیگری از این گفتگو به سابقه حضور خود در کنسرت های راست پنجگاه آمل ۱۳۸۹، چهارگاه با استاد نبی احمدی ۱۳۸۸، بخوان ای چرخ ۱۳۹۳، با گروه رازمهر به سرپرستی ذبیح واحدی ۱۳۹۶ پرداخت و اظهار امیدواری نمود تا بتوانیم با شناسائی نوازندگان بخش بلده نور به زودی شاهد درخشش هنرمندان بلده ای در عرصه های موسیقی منطقه ای و ملی باشیم.

محمدرضا و مهران در پایان این گفتگو از وضعیت آلاینده معادن و نقش تخریبگر آن در بخش بلده نور به شدت ناراحت بوده و بیان داشتند که وقتی از دوآب به سمت بلده می آئیم با دیدن وضعیت معادن اشک در چشمانمان حدقه می بندد و از مسئولان درخواست نمودند تا با معادن آلاینده طبیعت بکر بخش بلده نور مقابله نمایند.

درخواست دیگری هم از مسئولان درباره ی روستای تیرستاق داشتند. آن ها می گفتند ۳۵ سال است که می گویند روستای تیرستاق رانشی است و هیچ نوع حمایتی از روستا نمیشه. به همین دلیل پروانه ساخت نمی دهند و آب لوله کشی نداریم و کنتور برق هم نمی دهند.

گفتگو و تنظیم گزارش:محمد درزی