زنان سرپرست خانوار گلستانی را زیر چتر حمایتی خود گرفته است

این زن گلستانی با یک شغل زنانه به ثروت رسید
کارش طراحی دوخت است. هم به صورت تجربی آن را یادگرفته و هم در دانشگاه آموزش دیده است. با طراحی و دوخت لباسهای ایرانی امروز به یک بانوز کارآفرین موفق تبدیل شده است: «چه کسی میگوید پوشاک ایرانی و اسلامی مشتری ندارد؟»
همشهری آنلاین - مژگان مهرابی: او سعی کرده با بهره گیری از خلاقیت و توانمندی پوشاکی تولید کند که نسل جوان برای خرید آن ترغیب شود. چرا که معتقد است، یک ایرانی شایسته پوشیدن پوشاک ملی است. فرزانه حیاتی، هنرمند گلستانی سعی دارد با ارائه طرح های زیبا، فرهنگ لباس اسلامی- ایرانی در صنعت پوشاک کشورمان رواج پیدا کند. از دیگر کارهای این بانوی کارآفرین، فراهم کردن شرایط یادگیری برای بانوان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی است. به گفته خودش، تعداد زیادی از این بانوان به خودکفایی رسیده و خود کارگاه تولیدی راه اندازی کرده اند. فرزانه حیاتی تجربیات کاری اش را بازگو می کند.
طراح لباس یا استاد دانشگاه
اصالتا آذری است اما در استان گلستان زندگی می کند. از نوجوانی پی هنر خیاطی رفته و حالا هنرجوهای زیادی را تحت حمایت خود گرفته است. هم در آموزشگاه تدریس می کند و هم در دانشگاه. کارشناس ارشد طراحی دوخت است. با دستانش زیبایی هایی خلق می کند شگفتی آور. فرزانه حیاتی از خودش می گوید که چطور پی هنر رفته است. او می گوید: «۱۲ – ۱۳ ساله بودم که به کلاس خیاطی می رفتم. علاقه زیادی به دوخت و دوز داشتم. البته درسم را هم می خواندم. دیپلم تجربی را که گرفتم در آزمون دانشگاه شرکت کرده و رشته مامایی قبول شدم. اما چون برای تحصیل باید به شهر دیگری می رفتم پدرم موافقت نکرد. روی حرف او حرفی نزدم اما خوب دلخور شدم. برای همین تصمیم گرفتم به مرکز فنی حرفه ای بروم و دیپلم خیاطی بگیرم. این کار را کردم و موفق هم شدم.»
رمز موفقیتم همراهی همسرم بود
حیاتی در ۱۹ سالگی ازدواج می کند و همزمان با آن به دانشگاه می رود. او از سختی های که پشت سر گذاشته می گوید:‌ «در ۲۰ سالگی مادر شدم. همزمان دانشگاه هم می رفتم و خیاطی هم می کردم. رسیدگی به همه کارها توان زیادی می خواست. بعضی وقت ها خسته می شدم اما صبوری می کردم. همسرم هیچ وقت مانع درس خواندن یا کارکردنم نشد و همین رمز موفقیتم بود.» او تحصیلاتش را از کاردانی طراحی دوخت شروع کرد و حالا مدرک کارشناسی ارشد این رشته را دارد. می گوید:‌ «هیچ وقت دوست نداشتم فقط خودم طمع خوشبختی و استقلال مالی را تجربه کنم. برای همین دانسته هایم را در اختیار دیگران می گذارم. با کمیته امداد و بهزیستی همکاری کرده و تاکنون تعداد قابل توجهی از بانوان سرپرست خانوار در کلاس های آموزشی من شرکت کرده اند. حتی در زابل آباد، یکی از روستاهای گنبدکاووس برای مدت ۳ سال شعبه خیاطی داشتم. خانم های روستایی آموزش می دیدند و خودشان مشغول کار می شدند. نزدیک به ۳۰ نفر از آنها کارگاه تولیدی دایر کردند.» این بانوی هنرمند، بعد از آموزش به دیگران، آنها را به حال خود رها نکرده و برایشان بازار کار ایجاد می کند تا به درآمدزایی برسند. حیاتی معتقد است، به لطف خدا سفره ای پهن شده و چه خوب که بانوان توانمند ایرانی دور آن جمع شوند.
لباس های که پوشش مناسبی ندارند
دوخت لباس های مجلسی، پوشاک اجتماع بانوان، مانتوهای اداری از جمله کارهای اوست. حیاتی می گوید:‌ «سعی کردم برای دانشجویان و هنرجوهایم دوخت و طراحی پوشاک اسلامی- ایرانی را آموزش دهم. معتقدم شایسته یک بانوی ایرانی بهترین، زیباترین و پوشیده ترین لباس است. برای همین طرح ها و ایده های زیادی را روی پارچه پیاده می کنم.»او ادامه می دهد: «برای زیباتر کردن پوشاک بانوان، روی پارچه با سنگ یا قیطان نقش دوزی می کنم. الان در بازار اغلب مانتوها جلو باز است. خوب این لباس پوشش مناسبی ندارد. برای رفع این مشکل مانتوی جلو بسته طراحی کردم که از پشت زیپ مخفی می خورد. یا کت دامن هایی دوختم که علاوه بر زیبایی، به دلیل پوشش مناسبشان می توانند به جای مانتو از آنها استفاده کرد.» این هنرمند هر از چندگاهی در دانشگاه ورک شاپ طراحی دوخت برگزار می کند. پیش تر هم برای آموزش و کسب تجربه هنرجویان هنر خیاطی، ‌ کارآفرینی ایجاد کرده بود.
پوشاک وطنی
جوانان ما پیگیر مد هستند با لباس های عجیب و غریبی که روانه بازار می شود به سراغ آنها می روند. این نشان دهنده آن است که در صنعت مد و طراحی باید تلاش بیشتری شود. حیاتی معتقد است: «وقتی بازار ما لبریز از لباس های شاد، متنوع و زیبا باشد دختر یا پسر جوان به جای گرایش به لباس های خارجی تمایل پیدا می کند از پوشاک وطنی استفاده کند. پوشاک ایران قابلیت برند شدن را دارد. فقط درباره اش تبلیغ نشده است.» این هنرمند بیشتر از آن که به درآمدزایی فکر کند، به حفظ هویت ملی و اسلامی اهمیت می دهد. برای همین مدت زمان زیادی را برای آموزش و تربیت هنرجوهای طراحی دوخت لباس صرف می کند. حیاتی ادامه می دهد: «درآمدی که از خیاطی به دست می آورم به مراتب کمتر از زحمتی است که در این راه می کشم. اما از صمیم قلب می گویم کار کردن برای هنر ایران و حفظ هویت کشورم را دوست دارم.»