دام یارانه‌‌دار شرط موفقیت دامداران

جوان مازندرانی فعال در حوزه دامپروری که با وجود مشکلات بسیاری که در مسیر تولید مواجه بود ، اما زمین‌گیر نشد و از تولید پا پَس نکشید و با تلاش‌ خود مشکلات را زمین‌گیر کرد. به گزارش خبرنگار بازارکار مازندران به نقل از خبرگزاری فارس ، میلاد محمدی جوان ۳۳ ساله مازندرانی، دامدار عشایر شهر زیرآب از کودکی وقتی خود را شناخته در این شغل بوده است اجدادش دامدار بودند در کنار اینکه در طول این سال‌ها در این عرصه کار کرد، تحصیلاتش را هم در این حرفه ادامه داد و دارای مدرک فوق لیسانس علوم دامی است. او می گوید : اجداد ما دامدار بودند و از وقتی خودم را شناختم در این فضا کار کردم و همین موضوع علاقه‌مندی من به فضای تولید شد. طی این سال‌ها در قشلاق و مراتع جنگلی اطراف زیرآب و ییلاق آلاشت رشد یافتم و روز به روز علاقه‌ام به کار کردن در این مسیر بیشتر و بیشتر شد. از اجدادم یاد گرفتم که به صورت سنتی در این فضا کار کنم ولی با تحصیل در این زمینه دستاوردهای علمی کسب کردم و توانستم موفق به اصلاح نژاد شوم، تا جایی که اصلاح نژاد موجب افزایش شیر هر دام به ۲۰ کیلو در روز شد و بهره‌وری بالا رفت. با اصلاح نژاد روی دام‌های سیمنتال کار می‌کنم که همین موضوع موجب افزایش بهره‌روی شد و با تبدیل دامداری از سنتی به صنعتی مشکل خوراک و هزینه‌ها کمتر شد؛ چرا که مراتع ضعیف شدند و خشکسالی پیش آمد. زمانی که خواستم دامداری را از سنتی به صنعتی تبدیل کنیم خودم استرس نداشتم ولی پدرم قبول نمی‌کرد ولی با پافشاری و توجیه پدرم برنامه‌‌های تغدیه‌ای را عوض کردم. وقتی پدرم تاثیر اصلاح نژاد را دید اکنون به گفته‌های من اعتماد کرد و چشم بسته حرف‌ها و کارهای مرا تأیید می‌کند. طی این سال‌ها تاکنون موفق به گرفتن تسهیلات نشدم، واقعیت این است گرفتن تسهیلات راحت است ولی سود بالایی دریافت می‌کنند به‌طوری‌که دردی دوا نمی‌کند. موضوع مهم اینکه باید بدانیم ۷۰ درصد هزینه دامپروری خوراک است و افزایش هزینه نهاده‌ها چندین برابر شده که آینده مبهمی را برای تولیدکنندگان در این عرصه رقم می‌زند. طی این سال‌ها با مشکلات بسیاری مواجه شدیم ، یک‌بار در سیل ۱۲ گاو تلف شدند، یک‌بار هم براثر مسمومیت و بار دیگر بر اثر بیماری که دارو نبود،دام‌هایم تلف شدند اما همه مشکلات موجب نشد زمین‌گیر شویم و دست از تولید بکشیم، بلکه با قدرت بیشتر در مسیر تولید ماندیم و از این مسیر پا پَس نمی‌کشیم در واقع مشکلات را زمین‌گیر کرد. موضوع مهم این است علاقه زیادی به دام داریم تا حدی که مشکلات پیش آمد از جیب خود گذاشتیم، اطراف خود دامدارانی را دیدیم که دام‌ها را فروخته ولی ما به دام و تولید چسبیدیم؛ مثل آدمی که اعتیاد دارد. یکی از مسائلی که جز دغدغه‌های مهم ما بوده هزینه خوراک دام است که هزینه خرید آن به شدت افزایش یافت و خیلی ضرر کردیم. در کنار خاطرات تلخی که به دلایل مختلف دامم تلف شدند، خاطره شیرینم در طبیعت رقم می‌خورد، احساس آرامشی که با هیچ حسی آن را عوض نمی‌کنم و برایم همانند رویا است. یکی از مسائل دلنشین مهم دیگر طی این سا‌ل‌ها این بود که مراتع جنگلی و زراعی خود را حفظ کردیم و محافظ طبیعت هستیم. در کنار همه دلخوشی‌ها گاهی نگران می‌شویم، نگران اینکه اگر اوضاع اقتصادی با همین شرایط تداوم یابد وضعیت سخت خواهد شد، سوال من از مسؤولان این است اگر هدف‌ دولت این است که عشایر و دامدار در طبیعت بمانند، باید کمک کنند و دام یارانه‌‌دار را در اختیار تولیدکنندگان قرار دهند ولی عملا در واقعیت این است بخش خیلی کمی از خوراک را به‌صورت یارانه در اختیار ما قرار می‌دادند و بقیه را باید از بازار آزاد خریداری کنیم. حرف آخر اینکه هزینه‌های دامپروری از یک سو، هزینه دارو و درمان، کارگری و سایر اصلا به صرفه نیست و لازم است دولت با اندیشیدن تمهیدات لازم جلوی تعطیلی واحدهای دامداری را بگیرد.