تازه ها
چرا مهارت؟ چرا میدری؟
وفاق ملی برای سرمایه‌گذاری در ایران ماهر
پرسش «چرا مهارت»؟؛ پاسخی روشن دارد: زیرا مهارت، کلید گشودن قفل کاخ رفیع اشتغال و رونق اقتصادی است.
مهارت، نسخهٔ شفابخشی برای درمان درد دیرینهٔ فاصلهٔ دانشگاه و صنعت و معضل بیکاری فرهیختگان است.
و پرسش «چرا میدری»؟
از آن روست که او مهارت‌آموزی را نه به عنوان برنامه‌ای فرعی، بلکه به عنوان محور اصلی استراتژی توسعه و در ذیل شعار «وفاق ملی برای سرمایه‌گذاری در ایران ماهر» می‌نگرد.
او با بینش نهادگرای خود، دریافته که بدون توانمندسازی انسان‌ها، هیچ اصلاح ساختاری پایداری ممکن نخواهد بود.
توجه ویژهٔ میدری به سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای و رویکرد نوآورانهٔ او در تأمین منابع مالی برای این سازمان، در چند دههٔ اخیر در میان وزرای این وزارتخانه کم‌نظیر است. نگاه نهادساز او به مقولهٔ مهارت‌آموزی، وی را در مقایسه با اسلاف خود، متمایز ساخته است.
تأکید او بر پیوند مهارت با بازار، باور به بخش خصوصی و پی‌گیری این مأموریت در گستره‌ای ملی، نشان می‌دهد که سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای برای گذار از دورهٔ آموزش‌های سنتی به عصر مهارت‌آموزی کارآفرینانه و بازارمحور، به رهبری و دیدگاهی چنین ژرف و آینده‌نگر نیاز دارد. مسیری که اگر با جدیت و حوصله طی شود، بی‌تردید می‌تواند نسلی از نیروی کار را پرورش دهد که نه‌تنها مصرف‌کنندهٔ فرصت‌ها، بلکه خالق آن‌ها باشند و چرخ‌های اقتصاد ایران را با قدرت به حرکت درآورند.درگردونهٔ پرتلاطم اقتصاد و اشتغال ایران، گاه چهره‌هایی سر برمی‌آورند که نگاهشان به توسعه، ریشه در بینشی ژرف و آینده‌ساز دارد.
احمد میدری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، از جملهٔ این چهره‌هاست که پیوندی استوار، بین آرمان‌های اقتصادی بلندمدت و ضرورت عینیِ مهارت‌آموزی برقرار کرده است. شعار وزارتخانه تحت رهبری او — «وفاق ملی برای سرمایه‌گذاری در ایران ماهر» — گویای رویکردی استراتژیک و همه‌جانبه به مقولهٔ توسعه است.
اکنون این پرسش اساسی مطرح می‌شود که چرا مهارت‌آموزی به دغدغه‌ای محوری تبدیل شده و چرا سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای به رهبری با چنین بینشی نیاز دارد؟
درنگی بر معنای مهارت: از تئوری تا عمل مهارت‌آموزی را می‌توان، فرآیند کسب توانایی‌ها و دانش لازم برای ارتقای کارایی فرد در محیط کار تعریف کرد. این روند توانمندساز، که به رشد حرفه‌ای افراد می‌انجامد، تنها در قالب آموزش‌های نظری محدود نمی‌ماند، بلکه در کورهٔ تجربهٔ عملی و کارورزی است که جان می‌گیرد و استحکام می‌یابد.
مهارت، در حقیقت، توانایی پیاده‌سازی دقیق و روانِ دانش در صحنهٔ عمل است؛ قابلیتی که با اطمینان و حداقل صرف انرژی، به نتیجه‌ای مطلوب منجر می‌شود.
در دنیای امروز که نظام آموزشی سنتی به تنهایی از عهدهٔ پاسخگویی به نیازهای پیچیدهٔ بازار کار برنمی‌آید، مهارت‌آموزی به پلی استوار، بین دانشگاه و اشتغال تبدیل شده است. چه بسیار فارغ‌التحصیلانی که با انبوهی از دانش نظری، اما بی‌سلاح در برابر نیازهای عملی بازار کار، در سرگردانی به سر می‌برند. در چنین شرایطی، تأکید بر مهارت‌آموزی، نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای رونق اقتصادی و توسعهٔ منابع انسانی است.
میدری: اقتصاددانی با عینک مهارت
احمد میدری که همواره به عنوان اقتصاددانی نهادگرا شناخته شده، باوری ریشه‌دار به اصلاح ساختارهای اقتصادی از طریق توانمندسازی انسان‌ها دارد. از نگاه او، فقر تنها زاییدهٔ کمبود منابع نیست، بلکه حاصل «تسلط منافع یک گروه بر گروه‌های دیگر جامعه» است. از این منظر، مهارت‌آموزی صرفاً یک برنامهٔ آموزشی نیست، بلکه ابزاری برای عدالت‌سازی و شکستن چرخهٔ نابرابری است.
او «نبود نیروی کار ماهر» را یکی از عوامل اصلی بیکاری در کشور می‌داند و بر این باور، پافشاری می‌کند که برای گشودن این گره کور، باید مهارت‌آموزی را در صدر دستور کار قرار داد؛ مأموریتی خطیر که سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای کشور می‌تواند و باید پیشگام آن باشد.
این نگاه، مهارت‌آموزی را از حاشیه به متن برنامه‌ریزی کلان اقتصادی کشور منتقل می‌کند.
وفاق ملی برای سرمایه‌گذاری در ایران ماهر:
از شعار تا عمل شعار «وفاق ملی برای سرمایه‌گذاری در ایران ماهر» که میدری،آن را سرلوحهٔ کار وزارتخانه قرار داده، به روشنی نشان می‌دهد که مهارت‌آموزی در نگاه او، یک برنامهٔ فرعی نیست، بلکه راهبردی کلان، برای توسعهٔ ملی است.
این شعار، بر دو محور اساسی استوار است:
نخست، ایجاد وفاق و همکاری بین نهادها، بخش خصوصی و تشکل‌ها برای هدایت سرمایه‌ها به‌سوی بخش مولد اقتصاد؛
و دوم، سرمایه‌گذاری بر نیروی انسانی، برای محقق ساختن «ایران ماهر». یکی از درخشان‌ترین تجلیات این نگاه، طرح تبدیل 650 مرکز سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای به نمایشگاه‌های فروش است.این اقدام، صرفاً یک تغییر کاربری فیزیکی نیست، بلکه نمادی از دگرگونی نقشهٔ ذهنی حاکم بر مهارت‌آموزی است؛ گذر از آموزش‌های منزوی و بی‌ربط با بازار، به سوی خلق اکوسیستمی یکپارچه که در آن، مهارت‌آموز در همان محیط آموزشی، طعم واقعی تولید، فروش و پیوند با بازار دیجیتال را می‌چشد.
مهارت‌آموزی در سفرهای استانی:
نفسی ملی تأکیدات میدری بر مهارت‌آموزی، به پایتخت و دفاتر وزارتی، محدود نمانده است. در سفرهای استانی، این توجه به وضوح، مشهود است. برای نمونه، در آیین رونمایی از فرصت‌های سرمایه‌گذاری در سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای، او بر لزوم همکاری با اتاق بازرگانی و بخش خصوصی برای تربیت نیروی کار ماهر تأکید کرد.
این روند به یک منطقه، محدود نمانده و همان‌گونه که در «رویداد ملی توربو فروش» شاهد بودیم، این حرکت در بیش از 60 شهر ایران گسترده شده است. این گستردگی جغرافیایی، نشان می‌دهد که مهارت‌آموزی، برای میدری یک شعار ملی است که باید در سراسر کشور، با توجه به ظرفیت‌ها و نیازهای بومی هر منطقه، پی‌گیری شود. او حتی از آرمان‌های بزرگتری سخن می‌گوید: «تربیت نیروی کار با مهارت بین‌المللی که بتواند مدرک معتبر جهانی داشته باشد». این چشم‌انداز، سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای را از یک نهاد داخلی به عرصهٔ رقابت‌های جهانی مهارت فرا می‌خواند.
باور به بخش خصوصی:
موتوری برای مهارت یکی از ارکان کلیدی اندیشهٔ میدری،
باوری ریشه‌دار به نقش بی‌بدیل بخش خصوصی در تحقق شعار «وفاق ملی برای سرمایه‌گذاری در ایران ماهر» است.
او در سخنانش به کرات از نامهٔ تاریخی حضرت علی (ع) به مالک اشتر یاد می‌کند که در آن، بازرگانان و صنعت‌گران را «مایهٔ قوام جامعه» دانسته و توصیه کرده که آنان را در کنار خود قرار دهد. میدری، استدلال می‌کند که برای مقابله با تحریم‌ها و دستیابی به توسعهٔ منطقه‌ای، چاره‌ای جز همکاری با بخش خصوصی و صاحبان کسب‌وکار نداریم. این نگاه، مستقیماً بر سیاست‌های مهارت‌آموزی تأثیر گذاشته است.
به باور او، برای بالنده کردن آموزش فنی‌وحرفه‌ای، همکاری با بخش خصوصی در تمامی مراحل — از طراحی مواد آموزشی تا تربیت مربی و برگزاری آزمون — یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است. این همکاری تضمین می‌کند که آموزش‌ها، همگام با نیازهای واقعی بازار کار و تحولات پرشتاب فناوری طراحی شود.
ارسال نظرات