هند چگونه می‌تواند به یک نیروگاه علمی تبدیل شود؟

به گزارش بازارکار از ایسکانیوز؛ هند به تازگی انتخابات ریاست جمهوری را پشت سر گذاشته و با انتخاب رئیس جمهور جدید امید آن می‌رود که بتواند فرصتی برای تحول در علم از جمله تخصیص بودجه مناسب برای تحقیقات پیدا کند. مشکل هند این است که بودجه علمی مطابق با اقتصاد در حال رشد این کشور افزایش نمی‌یابد و کنترل علم از بالا به پایین توسط دولت، همانطور که برخی از محققان آن را می بینند، به آنها اجازه نمی‌دهد در مورد نحوه تخصیص پول صحبت کنند.
در واقع برنده ریاست جمهوری یعنی «بهاراتیا جاناتا» مسئولیت پنجمین اقتصاد بزرگ جهان را برعهده گرفته است؛ اقتصادی که براساس پیش‌بینی‌ها می‌تواند تا پایان این دهه پس از چین و آمریکا به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود.
مجله معتبر نیچر در گزارش اخیر خود نوشته است که هند در کنار قدرت اقتصادی بودن، آمادگی بیشتری برای برداشتن گام بعدی در جهت تبدیل شدن به یک نیروگاه علمی دارد. البته این امر صددرصد نیست، اما بعید هم نیست که اتفاق بیفتد.
مطالعه اخیر نیچر نشان می‌دهد که در هند تحقیقات پایه توسط دولت‌های متوالی نادیده گرفته شده است و در نتیجه یک سیستم تحقیقاتی پررونق نیاز به استقلال بسیار بیشتری دارد.
محققان در این سرمقاله، به موضوع پر کردن شکاف بودجه در هند پرداخته‌اند. یکی از کارهایی که دولت هند می‌تواند انجام دهد این است که با تشویق کسب‌وکارها به مشارکت بیشتر، مانند سایر اقتصادهای پیشرو، هزینه‌های علمی را افزایش دهد. اگر سیاستگذاران و صنعتگران بتوانند این موضوع را به درستی انجام دهند، فرصتی برای قرار دادن تقویت کننده‌های نجومی تحت دستاوردهای چشمگیر علمی کشور وجود دارد.
در واقع چیزهای زیادی برای ساختن در هند وجود دارد. براساس داده‌های دولتی در سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ هند سومین صنعت داروسازی جهان را از نظر حجم در دست داشت و پیشروترین تامین کننده داروهای مقرون به‌صرفه و داروهای ژنریک بود که برخی از آنها برای مبارزه با شیوع کووید ۱۹ در سرتاسر جهان توزیع می‌شد و بسیار هم حیاتی بودند. ژنریک دارو به هر دارویی گفته می‌شود که بدون نام تجاری تولید می‌شود و دقیقاً مشابه دارویی با نام تجاری است. معمولاً داروی ژنریک زمانی تولید می شود که انحصار تولید دارو را از بین ببرد. این داروها ارزان‌تر از انواع تجاری هستند.
به غیر از این، هند در زمینه فناوری‌های فضایی نیز دستاوردهای شگرفی داشته است. سال گذشته، هند چهارمین کشوری بود که به فرود نرم روی ماه دست یافت و اولین کشوری بود که در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود آمد. این کشور همچنین بزرگ‌ترین صورت فلکی ماهواره‌های سنجش از دور در جهان را دارد.
هند پس از آمریکا و چین یکی از پربارترین کشورهای جهان از نظر بازدهی تحقیقاتی است. از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۱، تعداد دانشگاه‌ها از ۷۶۰ به هزار و ۱۱۳ تا افزایش یافته است. در دهه گذشته، هفت مؤسسه فناوری هندی جدید - شبکه مراکز آموزشی و تحقیقاتی کشور - راه‌اندازی شده‌ که مجموع آنها را به ۲۳ رسانده است. در همین دوره، ۲ موسسه جدید آموزش علوم و تحقیقات هند نیز تاسیس شده است.
در نظر بگیرید که این دستاوردها توسط کشوری به دست آمده است که طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ تنها ۶۴ صدم درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در تحقیق و توسعه صرف کرده است. بر همین اساس به نظر می‌رسد که رئیس جمهور جدید این کشور باید تمام راهکارهایی را مدنظر داشته باشد که در افزایش هزینه‌های تحقیق و توسعه کشور کمک کند.
بر اساس داده‌های منتشر شده در ماه گذشته، در سال ۲۰۲۲، متوسط هزینه تحقیق و توسعه ۳۸ کشور پردرآمد در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه حدود ۲/۷ درصد بود. بر اساس داده‌های بانک جهانی، در سال ۲۰۲۱، چین ۲/۴ درصد برای تحقیق و توسعه هزینه کرده است.
بر اساس داده‌ها، به صورت مطلق، هزینه‌های علمی هند که بر اساس برابری قدرت خرید تنظیم شده است، از معادل ۵۰/۳ میلیارد دلار در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ به ۵۷/۹ میلیارد دلار در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ افزایش یافته است. گفتنی است که برابری قدرت خرید (PPP) معیاری برای سنجش قدرت خرید یک ارز در کشورهای مختلف است. آنچه بیشتر اهمیت دارد، از جمله در مقایسه‌های بین‌المللی، سهم تحقیق و توسعه به عنوان کسری از تولید ناخالص داخلی است. بر اساس داده‌ها، پس از انجام اصلاحات اقتصادی در سال ۱۹۹۱، سهم هند از هزینه‌های تحقیق و توسعه به طور پیوسته افزایش یافت و در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۰ به اوج خود و به ۸۲ صدم درصد تولید ناخالص داخلی رسید.
تقسیم هزینه‌ها
زمانی که مولفه‌های مخارج علمی هند با اقتصادهایی با اندازه مشابه مقایسه می‌شود، یک مورد استثناء به چشم می‌خورد. حدود ۶۰ درصد از هزینه‌های تحقیقاتی هند را می‌توان در دولت‌ها و دانشگاه‌های مرکزی و ایالتی و حدود ۴۰ درصد در بخش خصوصی ردیابی کرد. در کشورهای مشابه، اغلب بودجه بخش خصوصی بسیار بیشتر است.
در سال ۲۰۲۲، بخش خصوصی به طور متوسط ۷۴ درصد از هزینه‌های تحقیق و توسعه کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) و ۶۶ درصد از این بودجه را برای ۲۷ عضو اتحادیه اروپا تامین کرد. هند امروز دارای شرکت‌های جهانی بسیاری در ساخت‌وساز، فناوری اطلاعات، تولید و داروسازی است. این شرکت‌ها می‌توانند کمک بیشتری به تحقیقات کشور کنند؛ هم از نظر تأمین مالی محققان و هم از نظر زیرساخت.
در ماه اوت گذشته، پارلمان هند لایحه‌ای را تصویب کرد که اجازه تاسیس یک آژانس تامین مالی به نام «بنیاد ملی تحقیقات آنوساندان» را می‌دهد. این سازمان متعهد به پرداخت ۶ میلیارد دلار به دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌ها در طول پنج سال شد که ۷۰ درصد این مبلغ از منابع غیردولتی مانند نیکوکاران و صنایع تامین می‌شود. این بنیاد پس از تاسیس باید یک بار برای همیشه تصورات مربوط به غفلت از تحقیقات پایه را بشکند. اما بنیاد ملی تحقیقات آنوساندان هنوز تنها یک قطعه در یک پازل بزرگ‌تر است. دولت جدید در کنار بسیاری از شرکت‌های بزرگ کشور باید بیشتر به دنبال این باشد که سرمایه‌گذاری در علم را افزایش دهد. در واقع مهم این است که شرکت‌های هند بسیار سخاوتمندانه در زمینه تحقیقات علمی هزینه کنند.
بیشتر بخوانید:
هند چگونه چین و آمریکا را در ماراتن علمی پشت سر می‌گذارد؟
به طور کلی، سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی در علم باعث تقویت اقتصاد و در نتیجه، جامعه، سلامت و رفاه می‌شود. این دانش به بخش‌های دولتی و خصوصی برخی از اقتصادهای پیشرو جهان کمک کرده است تا علم را در بودجه خود در اولویت قرار دهند. آنها می‌دانند که این سرمایه‌گذاری‌های تحقیقاتی می‌تواند به چه چیزی برسد.
دانشمندان هندی چه می‌خواهند؟
هند امیدوار است با راه‌اندازی بنیاد ملی تحقیقات آنوساندان بخش تحقیق و توسعه خود را اصلاح کند. این بنیاد چارچوب‌های سیاستی را برای حمایت از تحقیق و نوآوری و معرفی فرآیندهای نظارتی برای همکاری و مشارکت در سراسر دانشگاه، صنعت و دولت ایجاد خواهد کرد. این بنیاد که به عنوان یک بدنه ۵۰ هزار کروری (شامل کمک‌های بخش خصوصی) برای تحقیق و توسعه سعی دارد جهت‌گیری استراتژیک درستی را در زمینه‌های علم، فناوری، مهندسی و ریاضیات اتخاد کند.
تحقیقات بنیادی در علوم زیستی در موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌های هند شامل رشته‌های زیست‌شناسی، بهداشت و کشاورزی می‌شود. علیرغم افزایش تعداد موسسات و دانشگاه‌ها، دانشمندان علوم زیستی در هند جامعه نسبتاً کوچکی را تشکیل می‌دهند و تعداد آنها در مقاطع دکتری،پست‌دکتری و هیات علمی (دانشمندان مستقل) فقط حدود پنج هزار نفر است. از این رو، توجه به ملزومات تحقیقات علوم زیستی، مانند زیرساخت‌های سرمایه‌بر، امکانات در مقیاس بزرگ و مجموعه‌ای از مواد با چالش‌های خاص کشور مانند ماهیت مدیریت علم و مسائل کوچک بیشتر می‌شود.
یک نظرسنجی اخیر از 374 محقق مستقل علوم زیستی در هند نشان می‌دهد که جامعه با یک چالش کلیدی در دریافت حمایت حرفه‌ای مواجه است و خواستار نیاز به اصلاح شیوه‌های اداری علمی برای حمایت بهتر از کار علمی است. این نظرسنجی از دانشمندان ۳۶ تا ۴۵ سال در سراسر موسسات، دانشگاه‌ها، سازمان‌ها و کالج‌ها انجام شد.
در حالی که ۷۵ درصد از اعضای هیأت علمی علوم زیستی گزارش دادند که در هند دوره دکتری می‌گیرند، اکثر پاسخ‌دهندگان برای آموزش پسادکتری کشور را ترک کردند. این واقعیت آشکار فقدان یک اکوسیستم قوی پسادکتری را نشان می‌دهد. در حالی که دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، افزایش تعداد پست‌های فوق دکتری در علوم زیستی و حمایت بهتر پاداشی، می‌تواند ارزشمند باشد. مشاهدات دیگر فقدان راهنمایی برای دانشمندان تازه‌کار در راه‌اندازی آزمایشگاه، مدیریت پرسنل یا دریافت بودجه تحقیقاتی است. البته با توجه به اینکه جامعه این دانشمندان کوچک و بهم پیوسته است، می‌توان به راحتی از طریق پلتفرم‌های دیجیتال و پایگاه‌های داده ساختاریافته آنها را هدایت کرد.
چالش‌های دانشمندان تازه‌کار هندی به اینجا ختم نمی‌شود و مشکلاتی نیز در فرآیندهای استخدام، پرداخت بودجه و همکاری‌های علمی برای آنها وجود دارد. معمولا روند درخواست و استخدام تا یک سال طول می‌کشد و زمان متوسط آن ۶ ماه و نیم است. افراد مورد بررسی همچنین فقدان جهت‌گیری سازمانی پس از استخدام را نیز گزارش کرده‌اند. ۸۵ درصد از پاسخ‌دهندگان خواستار فرآیندهای اداری بهتر، حمایت از دفاتر مدیریت کمک‌های مالی بودند و ۷۰ درصد از سیستم کمک‌های مالی و بودجه در هند اظهار نارضایتی کردند. چالش‌های اداری برای همکاری‌ها شامل ایجاد تفاهم‌نامه‌های همکاری در سطح موسسه، تحریم‌های رسمی آهسته و شناسایی همکاران می‌شود. توسعه یک پایگاه داده ساختاریافته برای محققان علوم زیستی می‌تواند این مورد را تسهیل کند.
انتهای پیام/