هویت و تعلق سرزمینی

هویت، تعلق می‌آفریند. هویت به معنای آگاهی از مختصات خود و جامعه خود در گستره تاریخ و جهان امروز است. وقتی یک ملت از ریشه‌ها توانایی‌ها و موقعیت خود آگاه باشد، واجد هویت است و احساس هویت می‌کند؛ به ویژه که ریشه‌های آن ملت دارای سابقه‌ای هفت هزار ساله باشد.

هویت سرزمینی، دینی، اجتماعی، فرهنگی، قومی و تمدنی ما به تعلق وطنی، دینی، اجتماعی، فرهنگی، قومی و تمدنی می‌انجامد.

 همیشه تعلق با هویت، همبستگی مثبت و بالایی دارد. وقتی هویت ضعیف می‌شود، تعلق نیز کاهش می‌یابد و نیز وقتی هویت عمق می یابد، تعلق اوج می‌گیرد.

بر این اساس، پدیده شگفت‌انگیز و تحسین شده انسجام ملت و برآمدن غرور ملی در جنگ ۱۲ روزه، در واقع نمایش اوج تعلق وطنی و سرزمینی مردم ایران به هنگام تجاوز دشمن صهیونی است. 

این پدیده به یک باره شکل نگرفت، بلکه به دلیل ریشه دار بودن ملت، خردجمعی و عواطف آن‌ها به شکل همبستگی ملی، متجلی شد؛ گویی همه کثرت ها به سرعت به وحدت گرایید و حول مفهوم وطن، «ملت» ظهور عینی و یکپارچه یافت.

تعلق سرزمینی و عِرق وطنی در این ایام، که تا این اندازه سابقه نداشته، بیانگر آن است که هویت ما ریشه‌دار است، پس تعلق وطنی ما نیز عمیق و ریشه‌دار است. وقتی هویت اصیل و عمیق یک ملت مورد تجاوز قرار می‌گیرد، آنان به سرعت گردهم می‌آیند و به یک پیکر تبدیل می‌شوند. این خاصیت ملت‌هایی با سابقه‌ای دیرینه است. 

ملت ایران ملتی تازه به دوران رسیده نیست که هیچ تجربه ای نداشته باشد؛ حوادث تلخ و شیرین زیادی را به خود دیده است، اوج و افول تمدنی را تجربه کرده است و قدمتی هفت هزارساله دارد و تجربیات آن‌ها، ارث گونه به نسل‌های بعدی به صورت درس‌ها و عبرت‌ها منتقل شده است.

 به تعبیر روان‌شناختی، رگه‌های فرهنگی و تمدنی ما که دین، اخلاق، حماسه و زبان، چهار مولفه اساسی آن است، نسل به نسل، سینه به سینه منتقل و به «کهن الگوهایی» تبدیل شده است که شاکله آن در زنده بودن یک ملت قابل مشاهده است.

البته در سیر تاریخ تمدن ایرانی اسلامی خود شاهد اوج و افول بوده ایم. دلیل اوج و افول آن همیشه محصول نحوه حکمرانی بوده است، و گرنه مردم ایران همیشه نسبت به مرزهای سرزمینی خود حساس بوده و غیرت بخرج داده اند. زمانهایی این وطن حاکمانی داشته است که بدلیل وابستگی و ترسی که از بیگانگان داشته اند، هر کدام بخشی از سرزمین عزیزمان را به متجاوزین واگذار کرده اند. در مقابل،  در ۲۵۰ سال اخیر، تنها دو عالم دینی و ملی بوده اند که تجاوز بیگانه را به کمک ملت پاسخ داده و تمامیت ارضی کشور را حفظ کرده‌اند؛ یکی آیت الله سید روح الله خمینی و دیگری آیت الله سید علی خامنه‌ای. و گرنه در دوران قاجار و پهلوی بخش‌های مهمی از سرزمین مان به زور و یا به خیانت به اجنبی واگذار شد.

در هر صورت ما وام‌دار هویت ایرانی اسلامی خویش، با رهبری شجاع هستیم. در سایه استقلال سیاسی، رهبری حکیمانه و بلوغ مردم ، هویت عمیق و تعلقات سرزمینی ملت، وحدت می‌یابد و یکپارچه می‌شود. باید برای این نعمت، خدای بزرگ را شکر کنیم. و اما بنعمه ربک فحدث