کارآفرینی، خلق ارزش جدید از طریق یک تلاش متعهدانه

کارآفرینی فرایند مداوم یادگیری و سفری اکتشافی است که در ابتدای فعالیت نیاز به کسب مهارت، جمع‌آوری اطلاعات و کسب دانش لازم دارد. این فعالیت چیزی فراتر از شروع ساده یک کسب و کار است و بیشتر به‌عنوان تجسم ذهنی خلاق برای شناسایی فرصت‌ها، پذیرش ریسک و ارائه راه‌حل‌های نوآورانه در جهت رفع مشکلات موجود تعریف می‌شود.
مفهوم کارآفرینی از دید محققان و کارشناسان به شکل‌های مختلفی بیان شده است و تعریف واحدی در این خصوص وجود ندارد. با این حال بررسی این واژه توسط اهالی فن در گذر زمان می‌تواند تصویر شفاف‌تری از آن را ارائه کند.
تعریف اول توسط «جوزف. آ. شومپیتر» اقتصاددان اتریشی-آمریکایی در سال ۱۹۳۴ ارائه شده است. طبق نظر وی کارآفرینی هر نوع کارکرد نوآورانه‌ای است که می‌تواند باعث ایجاد ثروت و رفاه برای فرد شود. در حقیقت وی کارآفرینی را نوعی نوآوری در انجام کار‌ها به روشی جدید و بهتر می‌داند که با ایجاد ارزش بر روی محصول یا فرایند تولید ثروت می‌کند.
در تعریف ارائه شده دوم توسط «رابرت لمب»، جامعه‌شناس، در سال ۱۹۵۲، کارآفرینی شکلی از تصمیم‌گیری اجتماعی است که توسط نوآوران اجتماعی انجام می‌شود. او کارآفرینی را به‌عنوان فعالیت اقتصادی درگیر در نوآوری می‌داند که در نهایت منجر به رفاه اجتماعی می‌شود.
«اچ کول» اقتصاددان انگلیسی در سال ۱۹۵۹ کارآفرینی را فعالیت هدفمند فرد یا گروهی از افراد برای راه‌اندازی، حفظ یا افزایش سود از طریق تولید یا توزیع کالا می‌داند. در اینجا تمرکز اصلی بر سودآوری است و هر فعالیتی که در این مسیر انجام می‌شود، کارآفرینی است.
تعریف بعدی ارائه شده در سال ۱۹۸۴ توسط «رابرت. سی. رونستات»، کارآفرینی را روند پویای ایجاد ثروت می‌داند. در حقیقت در این تعریف، عده‌ای از افراد که همان کارآفرینان هستند با پذیرش ریسک، از طریق ایجاد ارزش برای محصولات یا خدمات خود، تولید ثروت می‌کنند. این محصول ممکن است جدید یا منحصر به‌فرد نباشد، اما کارآفرین به نوعی از طریق آن ارزش می‌آفریند.
کارآفرینان با استفاده از مهارت‌ها و نوآوری‌های خود نقش کلیدی در اقتصاد کشور‌ها دارند و با پذیرش ریسک‌های موجود در بازار، فعالیت تجاری خود را به منظور ایجاد اشتغال و برطرف کردن مشکلات شکل می‌دهند. اقتصاددانان این فعالیت را جزء جداناپذیر تولید می‌دانند که در آن فرد با تعریف طرحی مشخص و استخدام نیروی انسانی، از منابع در دسترس برای مدیریت و رهبری یک فعالیت اقتصادی استفاده می‌کند.
جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶ بود که با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز سوم اردیبهشت، در تقویم کشورمان به‌عنوان روز ملی کارآفرینی نام‌گذاری شد. سوم اردیبهشت روز کسانی است که در شرایط سخت اقتصاد ایران، کل سال را تلاش می‌کنند تا کاری بیافرینند. کاری که گاه حتی از دست دولت‌ها نیز برنمی‌آید.