دانشگاه در دوئل مهارت‌آموزی

دانشگاه‌ها اغلب دانشجو را برای ورود به بازار کار آماده نمی‌کنند و آن‌ها بعد از فارغ‌التحصیلی و کسب مدرک، باز هم نمی‌توانند نیاز کارفرمایان را از داشتن یک نیروی ماهر و کارکشته برآورده کنند. از این رو، به‌دلیل نقص مهارت‌آموزی که در دانشگاه‌های دنیا وجود دارد.
دیگر روزگار گرفتن مدرک‌های دانشگاهی و انتظار کشیدن در صف استخدام برای مشغول به کار شدن در یک سازمان یا شرکت سرآمده است و ظهور فناوری‌های جدید و دیجیتال شدن بسیاری از کسب‌وکار‌ها و نیز حرکت دنیا به‌سمت صنعتی شدن، خیلی از روال‌ها را تغییر داده است؛ از این رو معمولا رشته‌های دانشگاهی که در آن دانشجو باید حدود چهار سال به تحصیل بپردازد و سپس به شرط کسب مدرک بتواند کاری پیدا کند که بتواند با آن امرار معاش کند، سپری شده است. دانشگاه‌ها اغلب دانشجو را برای ورود به بازار کار آماده نمی‌کنند و آن‌ها بعد از فارغ‌التحصیلی و کسب مدرک، باز هم نمی‌توانند نیاز کارفرمایان را از داشتن یک نیروی ماهر و کارکشته برآورده کنند. از این رو، به‌دلیل نقص مهارت‌آموزی که در دانشگاه‌های دنیا وجود دارد، برخی دوره‌های کوتاه‌مدت هم طراحی شده‌اند که به دانشجویان یا غیردانشجویان علاقه‌مند به کسب مهارت، امکان می‌دهد با گذراندن دوره‌های کوتاه‌مدت‌تر نسبت به دوره‌های دانشگاهی، مهارت کافی را برای انجام برخی کار‌ها به دست آورند.
به گزارش insidehighered، با کاهش تعداد دانشجویان کالج‌ها به‌طور چشمگیری به‌سمت برگزاری دوره‌های خارج از آموزش‌های معمول گرایش پیدا کرده‌اند تا بتوانند فضای تحصیل در دانشگاه را برای دانشجویان شاغل جذاب‌تر کنند. درعین‌حال کارفرمایان نیز تمایل خود را به جذب کارمندان و نیرو‌هایی نشان داده‌اند که بتوانند با گذراندن دوره‌های کوتاه‌مدت، مهارت‌های خود را ارتقا داده و در این مسیر، مهارت‌های جدیدی کسب کنند. اما در این میان دانشگاه‌های سنتی که معمولا دوره‌های خود را چهارساله برگزار می‌کنند، از این گردونه عقب مانده‌اند و باید فکری به حال اوضاع مهارت‌آموزی دانشجویانی کنند که بدون مهارت فارغ‌التحصیل می‌شوند. در سال ۲۰۲۳ طی بررسی و مطالعه سازمان‌های برگزارکننده دوره‌های مهارت‌آموزی مشخص شد حدود ۴۰ درصد از آن‌ها با کالج‌ها و دانشگاه‌ها مشارکت داشته‌اند که به‌نظر می‌رسد در مقایسه با سال قبل ۹ درصد کاهش یافته است. برای کالج‌هایی که تلاش می‌کنند در بازار جذب دانشجو باقی بمانند، مشارکت اعضا برای ایجاد درآمد از مدارک دوره‌های کوتاه‌مدت از اهمیت بالایی برخوردار است. به‌طورکلی، دوره‌هایی که در آن دانشجویان به فراگیری مهارت می‌پردازند در مقایسه با دوره‌های کسب مدرک دانشگاهی مدت‌زمان کوتاه‌تری خواهد داشت و هر دانشجویی که در این دوره‌ها ثبت‌نام می‌کند، درآمد کمتری نسبت به دوره‌های دارای مدرک عاید آن موسسه می‌کند؛ بنابراین برای تحقق افزایش معنادار در تعداد اعضا و درآمد آنها، موسسات نیاز دارند آمار ثبت‌نامی‌های خود را تا حد نرخ ثبت‌نام در دانشگاه‌ها و دوره‌های دارای مدرک بالا ببرند. یک راه کلیدی برای دستیابی به نرخ بالاتر ثبت‌نام، مشارکت کارفرمایان در این حوزه است.
اگرچه علاقه بالایی به یادگیری مبتنی‌بر مهارت و شایستگی ایجاد شده، اما تعداد کالج‌ها و دانشگاه‌هایی که چنین مدل جدید آموزشی را اجرا می‌کنند، پایین است. گزارشی که به‌تازگی از سوی «شورای آموزش بزرگسالان و آموزش تجربی» (CAEL) به‌عنوان شبکه‌ای از کالج‌ها و دانشگاه‌ها در سراسر کشور منتشر شده، نشان می‌دهد به‌رغم موافقت اکثریت اعضای هیات‌علمی و کارکنان آموزش عالی (۸۶ درصد) با نیاز به طراحی برنامه‌های علمی برای ایجاد مهارت‌های خاص، تعداد کمتری (حدود ۲۲ درصد) اعلام کرده‌اند موسسات آن‌ها درواقع یک چهارچوب مبتنی‌بر شایستگی در سراسر دانشگاه‌ها را اجرا کرده‌اند. وقتی بحث پیرامون استخدام مبتنی‌بر مهارت مطرح می‌شود، اهمیت بالایی پیدا می‌کند و نمی‌توان اطمینان حاصل کرد موسسات آموزش عالی به‌طور کامل مشارکت داشته یا آمادگی لازم دارند تا جزئی از این اکوسیستم شوند.

برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.

 مترجم: ندا اظهری