تازه ها
با حضور اساتید دانشگاه و صاحبنظران آموزش عالی؛
هجدهمین کنفرانس بین‌المللی ارزیابی و تضمین کیفیت در نظام‌های دانشگاهی با حضور اساتید دانشگاه و صاحبنظران این حوزه در دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار بازارکار، در این کنفرانس استادان دانشگاه نقطه‌نظرات خود را درباره ارزیابی کیفیت نظام‌های آموزشی در ایران بیان کردند.
دکتر مقصود فراستخواه در این کنفرانس درباره آینده کیفیت در نظام‌های دانشگاهی تاملی در سناریوهای پیش رو و راهبردهای مورد نیاز خاطرنشان کرد: به رغم سه دهه کوشش هنوز ارزیابی کیفیت در نظام‌های دانشگاهی ایران ساختارمند نشده است. ما الان همچنان با مشکلی مبنی بر نهادمند نبودن نظام‌های دانشگاهی روبه‌رو هستیم.
عضو هیأت علمی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی ادامه داد: بررسی موضوع دانشگاه تراز جهانی نشان می‌دهد که یکی از اصلی ترین شاخص‌های این موضوع ، ارزیابی کیفیت در نظام دانشگاهی است. کیفیت به عنوان پارادایم کیفیت در حال چرخش و تحول است. یکی از نکاتی هم که نباید فراموش شود، این است که در بحث کیفیت در کنار ارزش‌های نظری باید ارزش‌های دیگر نیز مورد توجه قرار گیرد. کیفیت به معنای مساوات نیست و تمایز و تفاوت هدفمندی وجود دارد.
فراستخواه با اشاره به چرخش‌های کیفیت و بازتعریف آن در دنیا گفت: یکی از ارزش‌هایی که به طور مثال در سال‌های اخیر در حال چرخش است، چرخش ارزش‌های تعاملی به سمت ارزش‌های معاملاتی و شراکتی است. این موضوعی است که بین دانش‌آموزان و دانشجویان ما بیش از گذشته دیده می‌شود و شاید این موضوع بحث نگران‌کننده ای باشد. در مجموع باید گفت که ارزیابی کیفی باید بر اساس و با توجه به چرخش‌ها و تغییرات کیفیت در جهان باشد.
مدیر گروه برنامه ریزی آموزش عالی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی افزود: روح ارزیابی باید وارد سیستم اداری، برنامه درسی، پذیرش و ... دانشگاه شود.تا زمانی که صدای ذینفعان درونی و بیرونی شنیده نشود، ارزیابی کیفیت معنایی نخواهد داشت. این یعنی به طور مثال، خانواده‌ها و نهادهای مدنی بدانند که چه اتفاقی در دانشگاه میفتد. در کنار این موضوع، سازوکارهای تخصیص منابع با کیفیت و اثربخشی تناسب داشته باشد. برای مثال در کشوری مانند کره جنوبی ، بودجه‌بندی دانشگاه‌ها بر اساس ارزیابی انجام می‌شود، در حالی که این فرایند در کشور ما بر اساس فرمول‌ها و در کنار آن رانت‌ها و لابی‌هاست.
دکتر مقصود فراستخواه در انتها با بررسی ترندها و مگاترندها در این زمینه در ایران خاطرنشان کرد: دو نایقینی و شک بر اساس این ترندها در ایران وجود دارد. یکی از آنها این است که آیا موانع موجود برای ارزیابی کیفیت در ایران برداشته خواهد شد؟ پاسخ این نایقینی‌ها، چهار سناریو است. سناریو اول این است که کنشگران در دولت و دانشگاه جهت رفع این مشکلات همکاری کنند. سناریو دوم این است که کنشگران دانشگاهی خوب کار کنند و این وضعیت در دولت وجود نداشته باشد. بالطبع سناریو سوم این است که کنشگران در دولت خوب کار کنند و سناریو چهارم این است که نه کنشگران دانشگاهی خوب عمل کنند و نه عملکرد خوبی از کنشگران دولتی مشاهده شود. اگر هر دو طرف زودتر بجنبند و از تعلل پرهیز کنند، میتوان امیدوار بود که اتفاقات خوبی رخ دهد.
در انتهای این برنامه نیز از فعالیتهای کنشگران این حوزه تقدیر و تشکر به عمل آمد.
ارسال نظرات