آینده سازمان ملل متحد در مسیر سرنوشت افول جامعه ملل

در واقع نخستین و اساسی‌ترین مبنای انسان شناختی حقوق بشر، باور به کرامت ذاتی انسان است. هیچ عاملی نمی‌تواند آن را از وی سلب کند، چه آن عامل نژاد باشد یا عقیده یا هر عامل دیگری از هر نژادی که باشد و در یک سخن، کرامت و ارزش ناشی از موجودیت انسان است. امروز جامعه جهانی انتظار دارد قدرت‌های بزرگ در شورای امنیت سازمان ملل برای توقف جنایات صهیونیست‌ها در غزه و لبنان اقدام کنند و مانع از ادامه جنایات نخست وزیر صهیونیستی در کودک کشی در غزه و لبنان شوند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در مصاحبه سی ان ان درباره قدرت اجرایی او در این نشست گفت: «من اصلاً قدرتی ندارم».

گوترش تصریح کرد: دبیرکل سازمان ملل نه قدرتی دارد و نه پولی. آنچه ما داریم یک صدا است. سازمان ملل متحد نهادی بین‌المللی است که در پی ناکارآمدی جامعه ملل در جلوگیری از مخاصمات مسلحانه بین‌المللی در گسترده‌ترین و وحشتناک‌ترین جنگ تاریخ بشر یعنی همان جنگ جهانی دوم بوجود آمده است از زمان تأسیس سازمان ملل (سال ۱۹۴۵) تاکنون بیش از ۲۸۵ جنگ مسلحانه به وقوع پیوسته است که مبتنی بر آمار یک نهاد فکری آلمانی (موسسه کلینگندیل) حدود ۴۰ میلیون نفر قربانی داشته است و هنوز هم تعداد زیادی از جنگ‌های مسلحانه در جهان مانند سودان، سودان جنوبی، لیبی، غزه و لبنان جریان دارد. سازمان «ناظر حقوق بشر یورو مد» گزارش داده در یک سالی که از جنگ در غزه می‌گذرد ارتش اسرائیل دست‌کم ۱۰ درصد جمعیت غزه را کشته، زخمی یا مفقود کرده است.

طبق گزارش این سازمان، برآورد شده از میان جمعیت ۲ میلیون نفری نوار غزه از هر ۱۰ نفر فلسطینی یک نفر کشته، زخمی یا مفقود شده‌اند. حدود یک سوم تلفات کودکان هستند که این به معنی آن است که ارتش اسرائیل ۱۶ هزار و ۸۹۱ کودک و ۱۱ هزار و ۴۵۸ زن به شهادت رسانده است. همچنین ۱۱۵ نوزاد تازه متولدشده نیز در این حمله‌ها جان خود را از دست داده‌اند. وزارت بهداشت غزه اعلام کرده شمار قربانیان تجاوزات رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه به ۴۲ هزار و ۱۲۶ شهید و تعداد مجروحان به ۹۸ هزار و ۱۱۷ تن افزایش یافت. در کنار این آمار، ۱۷۴ خبرنگار و ۸۵ امدادگر نیز به شهادت رسیده‌اند و تلفات کارکنان پزشکی به ۹۸۶ نفر و کارکنان سازمان ملل به ۲۰۳ نفر رسیده است؛ تعداد مجروحان به ۹۶ هزار و ۹۱۰ نفر و تعداد مفقودشدگان به ۹ هزار و ۴۴۴ نفر رسیده است؛ علاوه بر این، بین ۱۷ تا ۱۸ هزار کودک یتیم شده‌اند و ۹ هزار و ۳۱۲ نفر از ساکنان منطقه بازداشت شده‌اند. حجم بمباران رژیم اشغالگر بر غزه بیش از ۸۰ هزار تن مواد منفجره بوده که باعث تخریب گسترده و آوارگی یک میلیون و ۹۰۰ هزار نفر شده است.

براساس گزارش‌ها، تعداد افراد قطع عضوشده بین ۳ هزار و ۱۰۵ تا ۴ هزار و ۵۰ نفر تخمین زده می‌شود و تلفات مستقیم و غیرمستقیم این حمله‌ها بالغ بر ۲۰۰ هزار نفر است. ارتش اسرائیل از زمان آغاز جنگ غزه به ارتکاب جرائم جنگی نظیر حملات کور به شهروندان در مناطق مسکونی (از جمله بمباران ساختمان‌ها و بیمارستان‌ها، پناهگاه‌ها، مدارس و موسسات آموزشی و مراکز خدمات شهری) نسل‌کشی، کوچ اجباری، شکنجه و اعدام زندانیان، خشونت جنسی، تخریب آثار فرهنگی، تنبیه جمعی و رفتار نادرست با زندانیان فلسطینی متهم شده است مسئله غزه، مسئله انسانیت و عدالت است. رژیم صهیونیستی و حامیانش نه تنها، انسانیت، اخلاق و حقوق را زیر پا گذاشته‌اند بلکه با سرکوب اطلاعات معتبر و اشاعه اطلاعات نامعتبر پر سعی می‌کنند افکار عمومی جهان را فریب دهند. واضح است سازمان ملل تاکنون نتوانسته در پیشگیری و حل بحران‌ها و معضلات منطقه‌ای و جهانی کارنامه‌ای بهتر از جامعه ملل داشته باشد، بلکه حتی ضعیف‌تر از آن نیز عمل کرده و فقط نظاره‌گر این بحران‌ها بوده است و مطلقاً نتوانسته عملکرد قابل قبولی از فعالیت‌های خود ارائه کند. به ابزاری در دست کشور‌های غربی تبدیل شده است، چنانچه صرفاً نماینده ابرقدرت‌ها در جهان است و تحت تأثیر و نفوذ شدید آمریکا و متحدانش قرار دارد. صدر اعظم آلمان، اولاف شولتس از اینکه سازمان ملل به اندازه کافی منعکس‌کننده جهان چندقطبی نیست ابراز نارضایتی کرد و خواستار اصلاحات در این سازمان شد. وی اظهار کرد که آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین باید وزن بیشتری در این سازمان جهانی داشته باشند، سازمان ملل نباید به وضعیت موجود بچسبد بلکه باید به چالش‌های آینده توجه کند. وتو کردن چندین قطعنامه آتش‌بس در غزه توسط آمریکایی‌ها که به منزله چراغ سبز به کودک‌کشی صهیونیست‌هاست نیز از دیگر مصادیق نقصان در ساختار سازمان ملل است که اصلاح آن را ناگزیر و ضروری ساخته است. مجمع عمومی قطعنامه‌ای با ۱۲۰ رای موافق برای لزوم شکل‌گیری هرچه سریع‌تر آتش‌بس در غزه، تصویب شد.

اما آیا تنها بیان مسائل در چارچوب مجمع عمومی می‌تواند به پایان جنگ کمک کند؟ در واقع می‌توان گفت: این نهاد بین‌المللی بی‌طرف نیست، به دنبال اجرای عدالت در جهان نمی‌باشد و رفتاری غیرمنطقی از خود بروز می‌دهد. ناکارآمدی این سازمان با عملکرد‌های گزینشی و سیاسی کردن حقوق بشر به اوج خود رسیده و با چالش‌های اساسی روبه‌رو شده است. به گونه‌ای که حقوق بشر با خشونت و جنگ، ترور و تروریسم، فقر و مهاجرت، بی‌خانمانی و آوارگی مکرر و مستمر قرین گشته است. هیچ انسان آزاده‌ای در جهان باور ندارد که این سازمان در خدمت نوع بشر است. این سازمان نه تنها از اصول خود عدول کرده، بلکه در خلاف جهت اصول خود نیز حرکت می‌کند. خانم تراس که در زمان نخست‌وزیری بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا بود، می‌گوید:در حال حاضر این سازمان در رسیدگی به مسائل بین‌المللی بسیار ناکارآمد است و در مورد اسرائیل هم انفعال و عدم کارآمدی سازمان ملل متحد نیز اثبات شده است. در سطح شورای امنیت، هرگونه کنش‌گری برای توقف جنایات رژیم، عملا به دلیل حق وتو قفل شده است. دولت‌های غربی عضو دائم شورای امنیت، حمایت خود را از جنایات رژیم به طور صریح و عملی اعلام کرده‌اند. سران فرانسه، آلمان، آمریکا و انگلستان، از آغاز جنگ مدام به سرزمین‌های اشغالی سفر کردند و از هیچ کمک نظامی، امنیتی، سیاسی، دیپلماتیک و رسانه‌ای دریغ نکرده‌اند.

در این میان اجلاس مجازی سران بریکس درباره غزه، بیانیه سازمان همکاری شانگ‌های و نشست اضطراری سران کشور‌های عضو سازمان کنفرانس اسلامی و اتحادیه کشور‌های عرب در خصوص بحران غزه باتوجه به بیانیه‌های صادر شده می‌توان دریافت که هیچ اقدام مهم و عملی در این نشست‌ها برای بازدارندگی رژیم صهیونیستی در خصوص نسل کشی در نواره غزه منتج نشده است و بیشتر جنبه توصیه‌ای دارد. در این خصوص بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران امام خمینی (ره) می‌فرماید: «اگر مسلمین مجتمع بودند، هر کدام یک سطل آب به اسرائیل می‌ریختند، او را سیل می‌برد». حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای مدظله العالی طوفان‌الاقصی و مقاومت یکساله غزه و لبنان را موجب بازگشت رژیم صهیونی به دغدغه حفظ موجودیت خود دانستند و گفتند: این یعنی مجاهدت مردان مبارز فلسطین و لبنان توانسته است رژیم صهیونیستی را ۷۰ سال به عقب برگرداند. ایشان همچنین تأکید کردند: «بر همه مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب‌الله سرافراز بایستند و در رویارویی با رژیم غاصب و ظالم و خبیث آن را یاری کنند». تجربه سال‌های گذشته یعنی از زمان تاسیس رژیم اسرائیل نشان می‌دهد که راه‌حل‌های سیاسی سازمان ملل مانند صدور قطعنامه و تشکیل کمیته حقیقت‌یاب تاکنون نتوانسته‌اند مانع فعالیت‌های این رژیم شوند. قطعنامه‌های شورای امنیت، قطعنامه‌های مجمع عمومی و قطعنامه‌های شورای حقوق بشر در پرونده سیاه اسرائیل هرگز نتوانستند نقش پیشگیرانه ایفا کنند. اقدام جدی سازمان‌های بین المللی وسازمان همکاری اسلامی، باید تحریم اقتصادی و قطع صادرات نفت به رژیم غاصب قدس باشد.
لازم است در سریع‌ترین زمان ممکن جهت جلوگیری از ادامه نقض‌های فاحش حقوق بین الملل از جمله حقوق بین الملل بشردوستانه و حقوق بشر، و ارتکاب جنایات شنیع به ویژه جنایات جنگی و نسل کشی در فلسطین اشغالی و به ویژه نوار غزه و لبنان با ایجاد یک کمپین جهانی در جهت استفاده از اصل صلاحیت جهانی دادگاه‌های داخلی و اهتمام جدی توسط طرفداران حقوق بشر و سازمان‌های حقوق بشری بر انجام اقدامات قضایی علیه سران اسرائیل و افراد نظامی این رژیم اقدام جدی صورت پذیرد. همچنین افکار عمومی عامل بسیار مهمی برای دفاع از مردم مظلوم غزه و فلسطین است با ایجاد فضای فکری، گفتمانی و رسانه‌ای از طریق دانشگاه ها، دانشجویان، اساتید ودانش آموزان بر علیه اقدامات غیرانسانی صورت گرفته در نوار غزه از طریق برگزاری مستمر نشست‌های رسانه‌ای و بازتاب گسترده در شبکه‌های اجتماعی و ماهواره‌ای جهت برانگیختن افکار عمومی صورت پذیرد. می‌بایست دیپلماسی عمومی را فعال کنیم جامعه دانشگاهی ما باید با سایر کشور‌ها ارتباط داشته باشند و هرکس در حد امکان خود بتواند در محکومیت اسرائیل تاثیرگذار باشد.