بخش دولتی و بخش خصوصی حرف یکدیگر را متوجه نمیشوند

به گزارش بازارکار، وی با اشاره به پیشینه این مشکلات اقتصادی افزود: چیزی که به عنوان پاسخ این پرسش‌ها به ذهن من می‌رسد، این است که تصمیمات غلط دولتی در این سال‌ها سبب وضعیت فعلی شده است.‌اگر به گذشته برگردیم، با پیروزی انقلاب ذهنیت موجود این بود که با روی کار آمدن جمهوری اسلامی مشکلات اقتصادی قشر مستضعف به سرعت حل شوند‌. از سال ۱۳۵۸ رویکرد موجود توسعه و بسط اقتصاد دولتی بود و بازار هم که در جریان انقلاب ارتباط خوبی با آن داشت، حفظ شد و به آن آسیبی نرسید. در این بین، تولید آسیب دید و تجارت خارجی نیز دچار محدودیت‌هایی شد. پس از جنگ نیز با بزرگترشدن دولت و افزایش هزینه‌های آن، بازدهی دولت در اقتصاد دستوری کمتر ‌شد. این زنگ خطر را به صدا دراورد.
وی ادامه داد: در سال ۱۳۸۵ مجمع تشخیص مصلحت نظام متممی به رهبری ارائه کرد و این تصمیم گرفته شد که هشتاد درصد منابع و کارخانجات دولت به بخش خصوصی منتقل شود. این طرح هم در دولت های قبلی به انحراف رفت و این سبب تولید شرکت‌های خصولتی شد. لذا نه تنها مشکل حل نشد، بلکه مشکل دیگری نیز به مشکلات اضافه شد.
علیزاده با اشاره به نبود گفتمان مشترک میان بخش دولتی و بخش خصوصی گفت: متاسفانه تفکراتی که در پوسته ذهنی دولت وجود دارد، بسیار سخت شکافته می‌شود. در واقع بخش دولتی و بخش خصوصی حرف یکدیگر را متوجه نمیشوند. اگر این گفتمان ایجاد نشود مشکلات حل نخواهند شد. دولت باید ناظر باشد. بخش خصوصی می‌تواند حرکات نوآورانه را انجام دهد و محرک اقتصادی باشد.
 وی در پایان تاکید کرد: دانشگاه ها، مراکز تحقیقاتی و ... باید با صنعت ارتباط برقرار کنند. متاسفانه در همین کنفرانس نیز نمایندگان صنعت حضور ندارند. یک محقق و فناور باید بتواند ایده خود را در جامعه به ثروت تبدیل کند وگرنه ارزشی نخواهد داشت. ما اگر می‌خواهیم اقتصادی قوی و پویا داشته باشیم، باید با بخش خصوصی آشتی کنیم.