مجموعه کارگاه‌های ما باید در مسیر محرومیت‌زدایی پیش برود

کارآفرینی و تولید انواع محصولات در روستا‌ها به خاطر پایین‌بودن برخی هزینه‌های جانبی زودتر از شهر‌ها به نتیجه می‌رسد، به خصوص اینکه یک یا چند جوان مستعد و مصمم با اراده‌ای قوی پا به میدان گذاشته باشند، در این حالت است که همه چیز به یک باره تغییر می‌کند، مثل کارآفرینی چند جوان ایلامی که کارشان را با یک کارگاه کوچک تولید پوشاک شروع کردند و حالا قرارگاهی دارند که چندین کارگاه با تولیدات مختلف را شامل می‌شود. حسین قهرمانی امروز ۳۷ سال دارد، اما وقتی ۳۰ سال داشت تصمیم گرفت با دعوت از دوستانش به کارآفرینی و تولید البسه و اشتغال‌زایی بپردازند و حالا در کمتر از یک دهه برای بیش از ۲۰۰ نفر شغل ایجاد کرده است.
چطور توانستید تولیدات یک کارگاه کوچک را به یکباره به موفقیت‌های زیادی در بازار برسانید؟
راه‌اندازی یک کارگاه کار سختی نیست. مهم این است که بتوانیم محصولات را با کیفیت بالا و قیمت خوب به دست مشتری و مصرف کننده برسانیم. ما اقدام به تولید انواع پوشاک کردیم، اما نکته اصلی عرضه مستقیم تولیدات به بازار بود، یعنی با حذف واسطه‌ها تولیدات به صورت مستقیم به دست مصرف‌کننده می‌رسید و آن‌ها می‌دیدند قیمت لباس‌های ما بسیار منصفانه و به نفع آنهاست.

یعنی همین یک ویژگی شما را در بازار موفق کرد؟
زمانی که به موفقیت یا ارتقا فکر می‌کنیم، نباید وسعت دید را محدود کنیم، ضمن اینکه هرگز با یک اقدام نتیجه اصلی حاصل نمی‌شود. در کنار اقدامات قبلی مورد بعدی این بود که کارگاه‌های‌مان را در زمینه تولیدات مختلف افزایش دادیم و این مجموعه را به یک قرارگاه تبدیل کردیم. مهم‌تر اینکه این قرارگاه را به نام شهید افراسیابی که یکی از فرماندهان شجاع بود، مزین کردیم و هر وقت می‌خواستیم کاری را شروع کنیم، ابتدا از شهدا کمک می‌خواستیم تا ما را یاری کنند. با دوستان‌مان یک تصمیم گرفتیم؛ اینکه می‌خواهیم با تأسی از زندگی شهدا، اقدام به محرومیت‌زدایی در حوزه‌های مختلف کنیم. نمی‌خواهیم فقط یک کار اقتصادی کنیم و درآمدی داشته باشیم. بلکه سود کارمان در راه رفع محرومیت و کمک به خانواده‌های کم‌برخوردار باید صرف شود.

قرارگاه شما به چه صورت کار می‌کند؟
با راه‌اندازی این قرارگاه هشت کارگاه ایجاد شد که در این کارگاه‌ها زمینه اشتغال برای حدود ۲۰۰ نفر در عرصه برش‌کاری، پوشاک، عروسک‌سازی، صنایع دستی، گلیم و چرم فراهم شده است. ما معتقدیم جامعه هدف این کارگاه‌ها باید زنان بی‌سرپرست، بدسرپرست و دختران باشند تا در محیطی سالم و زنانه مشغول کار شوند. در ایران بسیاری از کار‌ها زنانه هستند و باید برای حمایت از بانوان به این مشاغل توجه ویژه‌ای شود. مثلاً ما قصد داریم در کنار کارگاه‌های راه‌اندازی‌شده یک کارگاه هم برای احیای صنایع دستی بومی و انحصاری ایلام راه‌اندازی کنیم. چرا باید امروز کشور‌های دیگر به تولید صنایع دستی ما آن هم به صورت ماشینی بپردازند. وقتی یک کالا مخصوص یک منطقه باشد، در اصل اصالت، تمدن و تاریخ آن منطقه را نشان می‌دهد که در ایران روستا‌ها هر کدام با این صنایع دستی برای خودشان شناسنامه اختصاصی دارند.

در مجموعه شما، چه کسانی برای ایجاد یک کارگاه جدید یا ورود به یک صنف دیگر تصمیم‌گیری می‌کند؟
ما اتاق فکری تشکیل داده‌ایم که برای توسعه کسب‌و‌کار‌ها و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی است. در این اتاق فکر از کارآفرینان بسیجی دعوت کرده‌ایم تا هر ایده و نظری دارند، عنوان کنند. اکنون در مناطق حاشیه‌نشین آموزش‌های مهارتی در عرصه‌های پوشاک و خیاطی را به کارآموزان ارائه می‌کنیم. یکی از مهم‌ترین تصمیمات و اقدامات این اتاق فکر برنامه‌ریزی برای هدایت کمک‌ها به سمت درست است. ما نمی‌خواهیم فقط کاری کرده باشیم و تمام شود. باید ماهی‌گرفتن را به جامعه یاد بدهیم. مثلاً از خیران دعوت کرده‌ایم به جای وقف فرش و لوستر و سایر موارد به مساجد، چرخ خیاطی وقف کنند یا پولی را برای تهیه لوازم چرخ خیاطی و تولید پوشاک اختصاص دهند تا با ذکر نام‌شان روی لوازم، توشه آخرت‌شان شود.

آیا تقاضا برای ورود محصولات شما به بازار خوب است؟
وقتی کیفیت و قیمت مناسب باشد، می‌توان محصولات را در هر نقطه‌ای به فروش رساند. ما یک شعار داریم و آن هم احترام به مشتری و مصرف‌کننده است. مشتری دوست دارد در مقابل پولی که می‌پردازد بهترین کالا را به دست بیاورد. ما هم به نظر مصرف‌کننده نه تنها احترام می‌گذاریم بلکه با کمترین سود، تولیدات خود را به آن‌ها می‌رسانیم. این یعنی برگ برنده در تمام بازار‌های کشور که در دست ماست.

آیا در مسیر کار و حرکت‌تان دچار مشکلی هم هستید؟
وقتی قرار است کار خیری انجام شود، باید از خستگی دوری کرد. اگر بخواهیم از مشکلات حرف بزنیم، باید تمام کار‌ها را آغشته به مشکلاتی ببینیم که می‌توانند هر انسانی را از پا دربیاورند، ولی نیت ما کمک به همنوع و یاری‌رسان‌مان خداست، اما خوب است به یک نکته اشاره کنم و آن هم اینکه، چون همه چیز به یک باره گران شد، برای توسعه خط تولید که قبلاً می‌توانستیم با ۲۰۰ میلیون تومان تمام کارهایش را انجام دهیم، حالا به حدود یک‌میلیارد تومان سرمایه نیاز داریم. ما با هر بار سرمایه‌گذاری حدود ۲۰ نفر را مشغول کار می‌کنیم، ضمن اینکه پیش از این قرارگاه بسیج سازندگی ۱۰۰میلیون تومان تسهیلات ارائه کرده و همیشه حامی تولیدکنندگان و کارآفرینان است.

نقش خود مردم در رفع گرفتاری‌های‌شان را چطور می‌بینید؟
حضرت آقا فرموده‌اند: هر وقت مردم پای کار می‌آیند مشکلات خیلی سریع‌تر و راحت‌تر رفع می‌شود. ما نیز می‌گوییم مردم باید خودشان بدانند چه گرفتاری‌هایی دارند و وقتی گروهی درصدد یاری‌رساندن به آن‌ها برمی‌آیند، خودشان هم گوشه‌ای از کار را بگیرند.

روزنامه جوان