یادگیری تیمی چگونه روی می دهد

در سازمان‌های یادگیرنده برای تحقق یادگیری سازمانی و رشد سازمان، تعامل و مشارکت گسترده کارکنان لازم است. با افزایش مهارت‌های گفت‌و‌گو و تفکر جمعی، اعضای این سازمان‌ها می‌توانند مهارت‌ها و توانایی‌های خود را به صورت‌های مختلف افزایش دهند. جهاد دانشگاهی را شاید بتوان یکی از سازمان‌های پیشرو در توسعه مهارت‌های گفت‌و‌گو و تفکر جمعی در کشور دانست هر چند انتقادات جدی به آن در دو دهه اخیر وارد است.

تفکر سیستمیدر سازمان‌های یادگیرنده تفکر سیستمی یک رویکرد جامع به چگونگی ارتباط بین بخش‌های مختلف بوده و این فرآیند متعادل کننده و تقویت کننده بهبود رفتار سیستم می‌باشد. جهاد دانشگاهی علی رغم ویژگی‌ها و ظرفیت‌های منحصر بفرد، متاسفانه هنوز نتوانسته است از قدرت علمی و پژوهشی خود با وجود بهره مندی از شبکه ملی و تقریبا منسجم خود، بجز چند مورد خاص نظیر ایسنا، ایسپا، ایکنا به طور شایسته و درست استفاده کند. از منظر نویسنده شاید نبود یک تفکر سیستمی پویا و جامع، دلیل این کم توجهی در توسعه حوزه توانمندی‌های مختلف مانند رویان، ابن سینا، گیاهان دارویی، ذخایر ژنتیک و ... است.

چشم‌انداز مشترکدر سازمان‌های یادگیرنده هر فرد با توجه به پیشینه شخصی، دانش و تجربه خود، واقعیت‌ها را درک می‌کند و تعبیر و تفسیر منحصر‌به‌فرد خود را از آنها ارائه می‌دهد. اما در جریان کار اعضا با یکدیگر تعابیر و تفاسیر خود از واقعیت‌های ادراک شده را به بحث و گفت‌و‌گو گذاشته و در مورد آنها بحث می‌کنند و به چشم‌انداز مشترک می‌رسند. جهاد دانشگاهی در این ویژگی و شاخص سازمان یادگیرنده، شاید تجربیات و فراز و فرود‌های مثبت و منفی مختلفی داشته، اما به نظر می‌رسد لازم است برای تقویت این حوزه، پیشکسوتان، صاحب نظران و متخصصان، بیش از پیش تلاش و برنامه ریزی کنند.

بر اساس موارد گفته شده بالا، سازمان یادگیرنده، سیستم زنده‌ای است که برای پاسخ به تغییر و تحولات محیطی، پیوسته در حال تکامل و رشد بوده و بر ایجاد و کسب دانش و توسعه مهارت‌های یادگیری تمرکز نموده و بر اساس آن عملکرد خود را بهبود می‌بخشد. نویسنده، بر این باور است که جهاد دانشگاهی بعنوان یک سیستم زنده و پویا در طول دوران حیات خود، در پاسخ به تغییر و تحولات محیطی، پیوسته در حال تکامل و رشد بوده و بر ایجاد و کسب دانش و توسعه مهارت‌های یادگیری تمرکز نموده است و تا حدود زیادی عملکرد قابل قبولی داشته است. اما هنوز تا رسیدن به یک سازمان یادگیرنده واقعی و مطلوب فاصله دارد. امید است در دوران جدید مدیریتی جهاد دانشگاهی شاهد نه تنها تحقق سازمان یادگیرنده بلکه یک سازمان یادگیرنده و یاد دهنده باشیم. تلاش خواهم نمود در آینده در یاداشتی دیگر، ویژگی ها، شاخص‌ها و تعریف سازمان‌های یاددهنده و مقایسه ان با جهاد دانشگاهی را بیان نمایم.